Foto: Renate ter Hedde-Gerritsen

Ik heb een ongekend talent ontwikkeld in het creëren van gênante situaties. Mocht de hoofdrolspeelster van Bridget Jones eens ziek zijn, zou ik een prima stand-in kunnen zijn.

Laatst had ik het weer bij de plaatselijke supermarkt. Ik had haast, greep in mijn vaart een winkelkarretje en rende naar de groente-afdeling, althans dat was mijn plan. Helaas ging het poortje minder snel open dan ik dacht, botste ik met mijn winkelwagentje tegen het, nog gesloten, poortje en vloog met mijn bovenlichaam het karretje in. Meneer achter mij had ook haast, liep ook hard en botste in zijn vaart tegen mij aan. Ik werd rood, stamelde een verontschuldiging en moest toen vreselijk lachen, wat de situatie er alleen maar gênanter op maakte natuurlijk. Mijn man was inmiddels met vervangende schaamte weggedoken achter de stelling met bananen.

Waarom had ik ook zo’n haast? Het is het seizoen van tempo verminderen, onthaasten, genieten van de prachtige nazomer dagen en voorbereiden op de winter. De natuur is daar al mee bezig. Het blad aan de bomen kleurt prachtig geel en bruin. De loofbomen hebben in de lente veel energie gestopt in het laten groeien van de boomknoppen waaruit zich nieuw blad ontvouwde. De boom en de bladeren zijn gegroeid en hebben ons voorzien van zuurstof en schaduw. In de herfst trekt het bladgroen zich terug in de stam van de boom. De kleuren geel, oranje, rood die ook in het blad aanwezig waren, maar overstemd werden door het groen, blijven achter. De bladeren verdrogen, vallen op de grond en allerlei beestjes en schimmels zorgen ervoor dat dit wordt verwerkt tot vruchtbare aarde.

Wat een prachtige metafoor vormen de loofbomen voor ons mensen. Geniet van het zachte najaarslicht dat wordt gefilterd door gekleurde herfstbladeren. Geniet van de rijkdom aan eikels, kastanjes en beukennootjes die het hele jaar nodig hebben gehad om te groeien en te rijpen, de geurende aarde, het frisse mos.

Als ik terugloop van ons kantoor in de binnenstad van Deventer zie ik een meneer op een bankje zitten, kijkend over het stille water en de grote bomen aan de overkant op het vogeleiland. Ik groet hem, maak een kort praatje over de schoonheid van zijn uitzicht, maar wil hem niet langer ophouden. Stil genieten van deze herfst, dat ga ik ook doen neem ik me voor. Rustig aan, niet rennen en laat de boodschappen maar even wachten.