www.boswachtersblog.nl/ Overijssel

Mancave

23 februari 2024 Boswachter Ine Nijveld in Overijssel

Hij hangt daar maar te hangen. Helemaal alleen. Doodstil. Al een paar maand. Geen teken van leven. Geen enkele reactie als de deur open en dicht gaat. Zou hij nog leven?

Ik ga er vanzelfsprekend vanuit dat het een hij is, maar waarom een mannetje? Omdat mannen over het algemeen wat minder eisen stellen aan hun onderkomen dan vrouwen? Ai, dat is een aanname. Of omdat een man tegenwoordig een eigen mancave heeft, die zowel simpel als functioneel is? Ook dat is een aanname natuurlijk. Hoe dan ook, deze eenling heeft het nog niet zo slecht bekeken.

Bij ons in de garage hangt de dagpauwoog beschut en koud te overwinteren. De winter is voor vlinders een moeilijke tijd. Er zijn geen bloeiende planten waaruit ze nectar kunnen halen. Ze moeten dus zorgen dat ze zo min mogelijk energie verbruiken. Ze halen het vocht uit hun lichaam, leggen de spijsvertering stil en maken een soort anti-vries aan. Zo komen zij de winter door. Kou is geen probleem. Zelfs vorst kan de overwinterende vlinder aan, althans de soorten die in ons land overwinteren, zoals de dagpauwoog, citroenvlinder, kleine vos en de gehakkelde aurelia.

Er zijn ook soorten die naar Zuid-Europa vliegen om te overwinteren. De atalanta en de distelvlinder bijvoorbeeld. Ongelooflijk hoe zo’n teer beestje deze lange, gevaarlijke reis kan afleggen. Je kunt meegevoerd worden door de wind en zo geen energie meer hebben om op de plek van bestemming aan te komen. Je kunt onderweg opgegeten worden door een hongerige vogel. Natuurlijk gebeurt dat ook, tegelijkertijd slagen velen er wèl in te overleven.

De vlinder in onze garage hoeft geen kilometers te vliegen en hangt dus gewoon wat te hangen. Hij heeft zich afgelopen zomer en herfst tegoed gedaan aan de nectar van de vlinderstruik en andere nectar planten in de tuin en omgeving. Hij hangt daar stil te wachten tot het weer lente wordt. Zo voorzichtig mogelijk haal ik de spinnenwebben bij hem in de buurt weg, zodat hij bij de eerste lente zonnestralen weg kan vliegen, zonder verstrikt te raken.

Ik pak een kop koffie en zit stil op de bank naar buiten te kijken, verlangend naar de lente. Zie ik daar een overeenkomst? Zou het dan toch een vrouwtje zijn?

 

 

reageren

geef een reactie

  • Thil
    25 februari 2024 om 08:48

    Wederom een mooi verhaal Ine,
    En wat een rust gaat er van zo’n hangend beestje uit.
    Ook daar kunnen wij mensen wat van leren.

    • Boswachter Ine Nijveld
      27 februari 2024 om 11:29

      Ha ja Thil, dat is zo 🙂

  • corrie
    23 februari 2024 om 10:31

    Mooi verhaal, Spannend of je hem ook daadwerkelijk ziet vertrekken

    • Boswachter Ine Nijveld
      27 februari 2024 om 11:30

      Dat zou echt geweldig zijn Corrie 🙂

  • Roel
    23 februari 2024 om 09:16

    Mooi verhaal om bij het wakker worden te lezen Ine. Dat verlangen naar de lente! Ik kan niet wachten in mijn eigen cave.

    • Boswachter Ine Nijveld
      27 februari 2024 om 11:31

      Nou inderdaad Roel!

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog