Foto: Ine Nijveld

Werk afgerond, camperbusje ingepakt en daar gingen we dan; richting het zuiden. Het doel van dag 1 is veilig voorbij alle ‘Baustellen’ op de Duitse ‘Autobahn’ komen. Dag 2, begint het ontspannen toeren door kleine bergdorpjes en over paswegen.

Onderweg lees ik het landschap; de lichte glooiing bij Osnabrück, dan weer lange vlakke stukken, om de bergen te kunnen begroeten in het Zwarte Woud. Het serieuze werk begint pas echt wanneer we door Zwitserland rijden. In het Berner Oberland heeft het flink geregend voor onze komst. Als het in het dal regent, dan sneeuwt het vaak hoog in de bergen. Hebben wij even geluk. Groene dalen, blauwe lucht en witte bergtoppen. Bijna te mooi om waar te zijn.

We vinden een plekje op een kleine eenvoudige camping en trekken de volgende dag de bergschoenen aan.  Al wandelend, zo hoog in de bergen, probeer ik me voor te stellen hoe dit bergmassief gevormd is. Welke enorme aardkrachten hier speelden. Een botsing tussen twee aardplaten heeft deze gigantische kreukelzone opgeleverd. De kreukelzone dwingt respect af, valt niet mee te spotten. We wandelen over een bergkam, boven de 2000 m hoogte. Ver onder ons ligt de Brienzersee. Ik voel me heel klein in dit overweldigende landschap. Klein en tegelijkertijd gedragen door de kracht die het uitstraalt.

Automatisch gaan mijn gedachten naar de Sallandse Heuvelrug. De grootte en de kwetsbaarheid van ons Nationaal Park met alles wat er speelt. De verbinding met het buitengebied, de graanakkers, de natte weiden en het Reggedal. Het is natuurlijk geen vergelijk met de Zwitserse Alpen. De hoogteverschillen en uitzichten die ons Nationaal Park zo bijzonder maken, zijn alleen indrukwekkend voor de mensen van het vlakke land. Voor ons Nederlanders en misschien onze gasten uit Vlaanderen.

Na een week Alpen rijden we, via de Ligurische kust rondom Genua, weer noordwaarts de bergen in. De laatste dagen staan we in Noord Italië in een smal dal tussen groene bergen. Ik kom met onze Italiaanse gastheer Luca aan de praat over maaien en bosbeheer. Als ik zeg dat ik ook ‘in het bos werk’ wordt de campingeigenaar nieuwsgierig. Er volgt een leuk gesprek waarin ik vertel over het gebied waar ik werk ‘Het Nationaal Park,  waar het wat heuvelachtig is, naar Nederlandse begrippen’. “Oh, you mean near Holten”? Huh? Luca kent ons Nationaal Park en heeft gewandeld over de bloeiende heide.

Nou ja zeg! Ook al zijn de Sallandse bergen niet te vergelijken met de Alpen, ons Nationaal Park is tot ver over de grens bekend en geliefd!