Het appartement van mijn vader was eindelijk leeg, alleen het balkon nog. Wat te doen met al het vogelvoer? Hij genoot altijd zo van de mezen, die heerlijk kwamen snoepen van de zaden. Ach ik neem het wel mee denk ik. Jammer om weg te gooien toch?

Bij ons achter het huis zoek ik een plekje waar het kan hangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit vogelvoer ophang. Ik vind het iets truttigs hebben die plastic netjes. Daarbij moet je ook opletten dat je niet te lang doorgaat met voeren van zaden en vetbollen. Dit is prima in de winter, maar in het voorjaar hebben vogels eiwitten nodig. Onze tuin is ‘slordig’. Zaaddozen van zomerbloeiers laat ik altijd in de winter staan, daar kunnen de vogels misschien wat mee. Ook het blad ligt tot begin mei in de tuin. Hier profiteren veel insecten van. Lieveheersbeestjes overwinteren heerlijk warm tussen het blad. Al die insecten zijn een eiwitrijk hapje voor vogels.

Nou, waar zal ik het net met de verschillende zaden eens ophangen? Ik knoop hem vast tussen de klimop en de struik. Even later kijk ik tevreden naar het resultaat. Toch wel leuk misschien voor een keer, zo’n netje zaden in de tuin. Nu maar kijken of het bij mij net zo’n succes wordt als dat het bij mijn vader was.

Helaas, het resultaat was bedroevend. In 2 weken tijd heb ik wel geteld 2 x een koolmees en 1 x een pimpelmeesje op het zaad zien pikken. De vetbol, die eronder hing, werd volledig genegeerd.

Hmmm….. hoe kan dat nu? Ligt de tuin te veel ingesloten? Maar we wonen wel in een groene buurt met veel hoge bomen en struiken naast het huis. Zou het dan net zo zijn als bij planten? Oudere mensen hebben vaak geweldige planten in huis, omdat er zoveel aandacht aan wordt geschonken; 2 x per week water en er elke dag even tegen praten. Zou ik dan in dit geval wat bemoedigende woorden tot de vogelwereld moeten gaan richten? Ik probeer het in gedachten te doen; toe maar jongens, het hangt er nu, het zit best lekker windstil en rustig in de tuin, dus eten maar.

De volgende ochtend zie ik tot mijn verbazing dat alle netjes met zaden leeg zijn. Alleen de vetbol hangt nog. Dat is wel heel raar. Ik zou zomaar vogelfluisteraar kunnen worden. Een nieuwe carrière wacht op mij. Dan nóg een dag later is ook de vetbol verdwenen. Echt helemaal verdwenen. Hmm…. Dat is wel een erg groot succes in mijn nieuwe loopbaan! Ik vertrouw het niet, loop naar het net en inspecteer het nauwkeurig. Wat blijkt; zit er in elk netje een gat.

Als ik s morgensvroeg naar kantoor fiets schiet er ineens een eekhoorn de boom in. Ik vermoed dat hiermee het raadsel van het verdwenen vogelvoer is opgelost. En mijn carrière als vogelfluisteraar…daar moet nog wat aan bijgestuurd worden 😉

NB bovenstaande was medio maart