Na een paar jaar praten, denken en plannen schrijven is het ineens zover. We staan met boswachters, archeologen en uitvoerders in het Elsenerveen, het hart van natuurgebied De Borkeld. Machines staan klaar, de klus kan beginnen.

Nog een laatste check; hebben we overal aan gedacht? Iedereen vertelt vanuit zijn of haar professie over de laatste stand van zaken. De boswachter beheer vertelt over de toestand van het terrein, de uitvoerder vertelt over de planning en dan komen de archeologen aan het woord.

Zij begeleiden de werkzaamheden voor natuurherstel. Dat is van groot belang, want op De Borkeld wonen al mensen vanaf een paar duizend jaar voor Christus. Je kunt dat zien aan de vele grafheuvels die je tegenkomt als je er wandelt. De kans op archeologische vondsten is dan ook groot.

De archeoloog neemt ons mee in een mini-les. Iedereen luistert ademloos toe. Wat kunnen we verwachten? Grondsporen misschien; ringen in het zand die duiden dat er een urnenveld is geweest. Bijlen van vuursteen misschien? Deze werden vroeger in depot in het veen gelegd als offer voor de goden. Of misschien worden er houten structuren zichtbaar, welke duiden op oude paden door het veen.

Ik vind het allemaal reuze spannend en super interessant. Mijn fantasie dreigt weer volledig op hol te slaan.

Even concentratie Ine, bij de les blijven, zeg ik streng tegen mezelf. De archeoloog is inmiddels uitgepraat. We zijn allemaal op de hoogte. De uitvoerder vertelt nog over de manier, waarop de werkzaamheden worden uitgevoerd en we krijgen een kleine demonstratie. De grote gele kraan op rupsbanden rijdt naar de jonge berkenboompjes toe en slaat de takken en tenslotte de stam met klepels in spaanders. Doordat het Elsenerveen verdroogd is kunnen hier berkenboompjes groeien. Zij nemen met hun wortels veel water op dat zij via de bladeren weer verdampen. Hierdoor wordt het verdrogingsproces van het veen versneld. De jonge boompjes worden verwijderd en het veen wordt afgegraven. Dit zijn een paar maatregelen om het water in het Elsenerveen op de Borkeld beter vast te houden.

Terwijl we naar de demonstratie kijken realiseer ik mij dat het goed is een aantal excursies te organiseren. Zo kunnen we laten zien en vertellen wat we doen en waarom. En dan….ja daar gaat de fantasie toch los…. Hoop ik stiekem dat we een veenlijk vinden. En dan het liefst één met een mysterieus verhaal. Net zoals het meisje van Yde. Zij is als veenlijk in Drenthe gevonden, gewelddadig om het leven gebracht en als lijk nog verplaatst vanwege illegale turfstekerij.

Dat zal echt een geweldige aanvulling zijn op het excursieverhaal. De archeoloog heeft zelf gezegd dat het zou kunnen……..;)