Hij daagt mij uit! Irritant gewoon! Water in…daar is ie weer, laat zich zien in al zijn pracht, water uit… en weg.

Net terug van een wandeling in de bergen, waarbij we ons niet laten kennen door de hoge temperatuur, is het tijd voor wat verkoeling. Bergschoenen en wandelkleding uit, zwemkleding aan en heerlijk het koele meer in.
Net wanneer je dan in het midden zwemt laat ie zich zien.

Hij maakt gebruik van de turbulentie en zweeft in alle rust hoog in de lucht. Zijn vleugels zijn prachtig roodbruin met witte band. De tekening is goed te zien als hij iets lager komt vliegen. Wat is hij groot met zijn spanwijdte van wel  1,60 meter. Onmiskenbaar is de diepe inkeping van zijn staart of te wel een gevorkte staart.

Al watertrappelend bekijk ik m eens goed. Soms vliegt hij boven het water, dan weer maakt hij zijn cirkel groter en zweeft hij boven de dennenbossen op de berghellingen en de bloemrijke alpenweiden.

Hij houdt van halfopen landschap. De weiden gebruikt hij om te jagen en in het bos kan hij broeden. Alhoewel Oostenrijk niet als broedplek wordt genoemd, zou het me niet verbazen als dit toch zo is.

Oh prachtig,  nu vliegt er nog één bij en cirkelen ze samen op grote hoogte boven mij. Dit moet ik echt vastleggen. Ik zwem naar de kant, glibber over de grote stenen aan de oever en ren naar mijn spullen. Waar is mijn telefoon? Ah daar, ik zoom m zover mogelijk in en ….. waar is ie nou?

Dit ritueel herhaalt zich tot 3 x toe. Mijn compassie voor de Rode Wouw wordt danig op de proef gesteld. Maar geef m eens ongelijk. Wij mensen hebben het hem wel moeilijk gemaakt de laatste jaren, waardoor zijn soort hard achteruitging; vergiftiging, vervolging, toename intensieve landbouw en energieparken.

Gelukkig worden er nu in veel landen beschermingsplannen uitgevoerd.

Enfin, ik laat de fotografeerpoging voor wat het is. Na het wandelen, zwemmen en rennen vind ik mezelf sportief genoeg geweest en verleg ik mijn focus van de Rode Wouw naar de Rode Wijn. Ook mooi 😉