De ringslang heeft zich in een ongelukkige positie gemanoeuvreerd en kon niet zelf meer los komen.

Het is al weer een paar weken geleden dat ik op vrijdagavond een berichtje kreeg van een collega van Natuurmonumenten. Hij had op zijn beurt weer een berichtje gekregen van één van de begeleiders van de Junior Rangers. Junior Ranger Rosalie, had ’s morgens tijdens het uitlaten van haar hond, een ringslang gevonden in een hekwerk in de buurt van de Hellendoornse Berg.

Op de bewuste locatie trof ik een hekwerk aan, ik liep er langs en keek goed of ik de ringslang zag liggen. Na drie keer het hele hekwerk langs gelopen te zijn, wilde ik nog één poging doen, maar moest een nauwkeuriger locatie hebben. Via haar begeleider werd Rosalie gebeld. Zij gaf aan dat het ergens halverwege het hekwerk moest zijn geweest. Nog maar eens gezocht… In dit geval was vier keer scheepsrecht. Bingo! Daar lag een ringslang, het had een poging gedaan zijn lijf door een smal stuk gaas te krijgen. Kop en voorste deel van het lichaam waren er goed doorgekomen, maar halverwege was het dier toch hopeloos vast komen te zitten. Helaas, het leek erop alsof de ringslang al dood was.

Ik berichtte mijn collega’s via een app-bericht: “Ringslang, gevonden maar helaas al dood…” Ik keek wat nauwkeuriger en toen zag ik het: De ringslang leefde toch nog! Onze vrijwillige BOA Chris was bereid te helpen de ringslang zijn vrijheid terug te geven, zelf was ik in de haast vergeten tang en handschoenen mee te nemen.

Stank als afweermechanisme

Op het moment dat we bezig waren de ringslang te bevrijden, voelde het dier zich bedreigd en gebruikte daarmee één van de bekende afweermechanismen: Het scheidt een geur af vanuit zijn cloaca, de plek waar zowel de ontlasting als urine uitkomt. Dit goedje heeft een erg sterke geur. Soms komt het nog voor dat de ringslang hard gaat sissen om de vijand af te schrikken, maar bijten zal hij niet snel doen. De stank die het dier verspreid zorgt ervoor dat vijanden als bijvoorbeeld roofvogels het dier links laten liggen.

Na een korte tijd hadden we het dier bevrijd en hebben deze eerst opgemeten en gekeken of het zich had verwond aan het hek. De betreffende ringslang was best fors; bijna een meter lang. De wonden van de ringslang bleken mee te vallen en dus kon het dier in de nabijheid weer losgelaten worden.

Niet giftig

De ringslang heeft een groot verspreidingsgebied is één van de algemeenste soorten waterslangen. Naast de adder en gladde slang is het één van de drie voorkomende slangen in Nederland. Anders dan de adder zijn de ringslang en gladde slang niet giftig. Op de plek waar we de ringslang hebben bevrijd, waren nog geen waarnemingen bekend. Fijn dus dat we de ringslang konden bevrijden, maar fijn ook dat we dankzij deze melding een beter beeld hebben van het leefgebied van ringslangen op de Sallandse Heuvelrug.

Dank aan Rosalie voor het melden van de ringslang. Samen met de andere Junior Rangers van de Sallandse Heuvelrug, een groep jongeren tussen de 12 en 18 jaar, zet zij zich als ambassadeur in voor het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug en helpt zij o.a. met beheerwerk. Daarvan is dit het bewijs!

Ben je tussen de 12 en 18 jaar en ook geïnteresseerd in de natuur in je woonomgeving? Meld je dan aan voor de Junior Rangers! Dat kan via juniorrangers@sallandseheuvelrug.nl

Kees Jan Westra,
Boswachter Staatsbosbeheer Salland