Misschien ben ik een idealist. Misschien ben ik naïef. Waarschijnlijk ben ik allebei, maar ik geloof dat ik niet anders wil zijn. Ondanks dat deze crisistijd voor veel mensen zwaar, angstig en verdrietig is, zie ik toch hoopvolle lichtpuntjes…..

Eerst zou ik dit jaar naar China reizen om de trouwerij van mijn neef en zijn Chinese vriendin bij te wonen. Omdat Nijverdal – Hangzhou een nogal ingewikkelde treinverbinding heeft zou ik met het vliegtuig gaan. Niet zo milieuvriendelijk. Helaas ging het feest niet door.

Vervolgens ontstond het plan om met mijn broer in een 4×4 de Green Lanes of Wales te bedwingen. Dit is weliswaar Europa en is er geen vliegreis voor nodig, maar een overtocht met een grote boot van de Stenaline is ook niet echt milieuvriendelijk.

We reisden er wat af met z’n allen. Elektrisch of niet. En al is het elektrisch, hoe de stroom dan op te wekken? Waar kun je zonnecollectoren of windturbines verantwoord kwijt?

Dilemma’s in een tijd dat de klimaatcrisis bovenaan de “wereld to-do list” staat en ongelooflijk veel gedoe oplevert. Terwijl de hele wereld over elkaar struikelt in een poging kleine stapjes vooruit te maken, is de natuur er helemaal klaar mee en grijpt rigoureus in. Alsof ze wil zeggen “mensen in dit tempo lukt het niet, het moet radicaal anders”! Het onzichtbare virus legt alles plat en verbeeld ik het me nou, of hoor ik de natuur jubelen?

Tijdens het Paasweekend was zelfs de Toeristenweg over de Sallandse Heuvelrug afgesloten voor gemotoriseerd verkeer.  Het is lang geleden dat ik op zondag in de buurt van deze weg het fluiten van de vogels kon horen in plaats van het geronk van motoren. Enkele struiken naast de Toeristenweg stonden in bloei en verspreiden een heerlijke geur. Hoe fijn is het om hiervan te kunnen genieten in plaats van de uitlaatgassen van het veel te drukke verkeer op deze brede asfaltweg. En dan hebben we het nog niet eens over de nodige rust, die de afsluiting teweeg bracht, voor de natuur zelf. Alsof het gebied heel diep adem haalde en eindelijk kon ontspannen.

Dat dit coronavirus alles stil legt in het voorjaar is voor de natuur een zegen. Het is broedseizoen en de natuur is één grote kraamkamer. Vogels zijn druk met hun nesten, reekalfjes en haasjes worden geboren, hagedissen en hazelwormen gaan op zoek naar een liefdespartner.

Helaas was de afsluiting van de weg alleen gebaseerd op de noodverordening en bedoeld om verspreiding van het virus te voorkomen. Het was wel een mooie kans om te zien hoe de rust in dit prachtige gebied neerdaalde.

Misschien moeten we na de crisis alle goeie ideeën die er waren voor het minimaliseren van verkeer door het hart van het gebied, opnieuw bekijken. Niet alleen bekijken, praten en afwegen, maar vooral ook uitvoeren! Straks komt er een nieuw begin en nieuwe kansen; een milieuvriendelijk alternatief voor jong en oud om van de natuur te kunnen blijven genieten. Laten we het beter doen dan we tot nu toe hebben gedaan op deze aardbol, op onze prachtige Sallandse Heuvelrug, te beginnen bij de Toeristenweg!

Misschien ben ik een idealist en misschien ben ik naïef, maar ik weet dat we het NU kunnen, beter dan ooit….