Terwijl de woningbouw in Nederland op slot zit gaat het in de natuur onbeschaamd door. Ze bouwen er maar op los, één en al bedrijvigheid. Grote woningen, kleine woningen, woningen boven de grond en woningen onder de grond! En dat nog wel in een Natura 2000 gebied.

Herefordkoeien

Tijdens mijn surveillance loop ik door het begrazingsgebied op de Borkeld. Hier zorgen koeien, van het Engelse ras Hereford, ervoor dat het gebied open blijft en niet dichtgroeit met struiken. Dit doen ze al jaren met succes. Het zijn prachtige dieren om te zien. Ze hebben een vacht vol krulletjes en zijn, zoals het een echte koe beaamt, lekker nieuwsgierig en houden je goed in de gaten. Ze liggen op warme dagen ongegeneerd midden op het fietspad met z’n allen, waardoor ik menig recreant met fiets in de hand heb zien ploeteren door het mulle zand van de weg ernaast. Vermakelijk kijken ze dan, al herkauwend, toe.

De Herefords op De Borkeld hebben alle ruimte; zo’n 3 hectare per dier. Ze eten naast struikjes en boompjes dus vooral schraal gras en poepen dit, na alles herkauwd te hebben, weer uit….en….nu komt het… die poep is nu juist weer zeer aantrekkelijk voor heel veel dieren.

Poep

Op mijn struintocht kniel ik neer bij een flinke flats. Hij is niet vers meer, maar al aardig ingedroogd. Omdat de koeien eiwitarm eten en geen anti-biotica of ontwormingsmiddelen krijgen toegediend is dit prachtig schone poep. Het zit vol met voorverteerd gras.

Als ik de flats omdraai blijkt het een heuse kraamkamer te zijn. Mieren rennen verschrikt door de verstoring alle kanten op. Er liggen allemaal eitjes in. Het is er natuurlijk lekker warm en beschut. Ik mompel een verontschuldiging voor het storen en draai de vlaai voorzichtig weer terug.

Maar ik ben niet de enige die koeienflatsen omdraait. Dassen bijvoorbeeld doen het geregeld op zoek naar mestkevers of larven. De kevers, mieren en larven zijn ook voor vogels een heerlijke snack.

Zo blijkt een koeienflats in een natuurgebied een hoogwaardig product waarin prima gewoond, gegeten en ‘gekraamd’ kan worden.

In Tubantia lees ik “Offer ook natuur op voor aanpak stikstofcrisis”, een uitspraak van een hoogleraar duurzame ontwikkeling . Ik denk echter dat natuur, landbouw en leven juist heel goed samen kunnen gaan en neem de duurzame ontwikkeling in een Hereford-koeienflats dan maar als uitgangspunt!

(Deze column verscheen vorige week in het huis-aan-huis blad De Week van Hellendoorn en Nijverdal. Collega Kees Jan en ik schrijven maandelijks voor deze krant een column over actuele onderwerpen uit de natuur en ons dagelijks werk).