De vakantie is begonnen. Terwijl velen van ons koffers aan het pakken zijn en zich voorbereiden op een al dan niet verre vakantiebestemming kregen wij bezoek van de andere kant van de wereld.

Dochter Mieke heeft haar half jaar durende, internationale studieperiode in Zweden afgerond en is weer thuis. Haar studiegenoten uit Australië maakten echter nog een trip door Europa en zo zagen ze elkaar weer in Nederland. Na de nodige waterwerken, molens, kaasmarkten en Amsterdam te hebben gezien kwamen de Aussies bij ons in Nijverdal. Tja en wat laat je deze wereldreizigers nu zien in onze eigen omgeving? Onder andere de Sallandse Heuvelrug natuurlijk. Zo kwam het dat we in klein internationaal gezelschap de ‘berg in gingen’.

Ineens zie je je eigen gebied met een andere blik. Het was een warme zomermiddag. Geen vogel of ree te bekennen. Het was zelfs te warm voor wandelaars. Het landschap deed onze gasten wel wat aan Australië denken; de heide, schaapskudde en het glooiende landschap. We kwamen langs plekken heide die we afgelopen winter gecontroleerd hebben gebrand. Levert dit meestal vragen op van recreanten, maakte het dit keer weinig indruk. Ze vonden het wel fijn te horen dat het hier niet om natuurbrand ging maar gecontroleerde branden in het belang van de biodiversiteit.

We snoepten wat van de bosbessen die we vonden, die overigens erg klein waren door de droogte.

Op een kruispunt van routes aangekomen werd het indrukwekkender; we hebben hier wandelroutes, ruiterroutes, fietsroutes en zelfs mountainbikeroutes en alles van elkaar gescheiden!! Hoe Nederlands wil je het hebben ? Ik vertelde over de recreatiedruk. Hoe we proberen iedereen van de natuur te laten genieten, maar dat het beschermen van de natuur voorop moet staan! Ik vertelde over de mountainbikeroute en de zandhagedissen die daar sneuvelen, over de files op de Toeristenweg in de herfst en over speciale losloopgebieden voor honden.

Het feit dat alles hier in de natuur zo georganiseerd is vonden ze wel bijzonder!!

Maar ronduit spectaculair werd het toen ze op facebook iets vonden over ecoducten:

“A natural bridge for animals to cross the highway without risking their lives”.

“Oh my god” “Is this real??? I wanna see!!

Het ecoduct over de N35 werd al door vele dieren gebruikt toen het werd opgeleverd in 2011 en het nog niet eens begroeid was. De vele sporen die je hier vindt in het zand of als het gesneeuwd heeft tonen aan dat dieren het goed weten te vinden. Het ecoduct dat een steeds belangrijker punt wordt voor de dieren om veilig over te steken, meer dan ooit noodzakelijk door de verbreding van de N35. Een verbinding die eerst over de weg en daarna onder het spoor door gaat.

Voor dieren zijn deze verbindingen noodzakelijk om te kunnen overleven; voedsel te vinden en zich voort te kunne planten. De ecoducten in Nederland….bittere noodzaak… en ook iets dat niet onderdoet aan de waterwerken, minstens zo Nederlands is en waar we trots op mogen zijn!!!

Ook al kon ik de Aussies het ecoduct niet laten zien, anders dan vanaf de weg, ben ik ze dankbaar dat ze mij de Sallandse Heuvelrug hebben laten zien met een frisse blik!!

(Deze column verscheen vorige week in het huis-aan-huis blad De Week van Hellendoorn en Nijverdal. Collega Kees Jan en ik schrijven maandelijks voor deze krant een column over actuele onderwerpen uit de natuur en ons dagelijks werk).