Foto bewerkt door Mieke Nijveld.

Als boswachter hoor je vaak zeggen dat het speelbos een leuke en uitdagende voorziening is voor kinderen. Dat het ook een groot avontuur voor volwassenen kan zijn leest u in dit blog……

Gastblog van Bertus Schuitert

Gisteren, het was een prachtige dag, zijn wij met onze kleinkinderen naar het speelbos op de Sallandse Heuvelrug geweest. Direct uit school op pad om op de speelweide eerst lekker te kunnen lunchen. Mooie dag, strak blauwe lucht, en vrolijke kinderen dus niets aan de hand. De kinderen konden niet langer wachten met het opeten van het meegenomen brood en de koude pizzapunten (van de vorige dag ), klommen in een boom en de eerste huilbui had zich al aangediend. Kusje er op en verder maar weer.

Ik zat heel relaxed in een meegebrachte tuinstoel toen mijn oog viel op een klein zwart autootje dat kwam aanrijden en stopte. Het was op ongeveer 50 meter afstand en door de nog niet helemaal groen geworden heg zag ik een man uit de auto stappen die vervolgens een schop pakte en begon te graven of te spitten. Ach…. misschien iemand van Staatsbosbeheer die nog een klein klusje had te doen. De situatie werd plotseling anders toen de man wel heel snel in zijn auto stapte en er spoorslags vandoor ging. Ik, liefhebber van de krimi Derrick (Harry, hol schon mal den Wagen), vertrouwde het niet helemaal en ging toch maar even op onderzoek uit. En inderdaad, er was gegraven en vervolgens weer toegedekt met wat dennennaalden en dennenappels, vreemd…….!

Het zat mij toch niet lekker en ik mijmerde al over wat daar verstopt zou kunnen zijn: een wapen waar iemand van af moest, drugs die daar ‘s avonds in het donker opgehaald zouden worden. Misschien wel sieraden afkomstig van een diefstal waarbij het de dader te heet onder de voeten werd. Ik heb veel vrienden bij de Gemeente. Misschien zou via een spoedprocedure nog wel geregeld kunnen worden dat ik de komende week, net voor Koningsdag, ook geridderd zou worden in de orde van Oranje-Nassau. Dat zou wat zijn!

Dus toch maar uit pure nieuwsgierigheid Staatsbosbeheer gebeld, ik heb het verhaal verteld en op verzoek foto’s gemaakt om door te kunnen sturen. “Nee, er was nu  geen tijd maar in het weekend kwam er zeker iemand naar kijken”. Een lichte teleurstelling maakte zich van mij meester, daar ging mijn ridderschap. Ik was nog van plan om de PD af te zetten met een rood wit lint, lag toch in mijn auto, maar mijn vrouw vond dat wat overdreven.

Vol adrenaline met de kinderen toch maar het speelbos parcours afgewerkt. Na ruim een uur waren wij terug op het speelveld en wilden naar huis gaan. Er draaide een auto van Staatsbosbeheer de hoek om en vier mannen stapten uit. Ze hadden de melding gekregen en waren toch in de buurt. Ik zei nog, grappig als ik ben, dat het wel een heel zware delegatie was voor een klein nieuw bultje in de Sallandse Heuvelrug. De mannen bleven heel ernstig kijken en volgen mij naar de PD.

De schop ging mee en een van de mannen, de dapperste, begon aarzelend te graven. Ik had het gelukkig heel goed gezien, er kwam al snel een kistje tevoorschijn. De adrenaline was nu maximaal.
Wat zou er in liggen! Tien grote mannenogen keken toe hoe het deksel tergend langzaam werd verwijderd en zagen…… pakjes frisdrank liggen, strak op een rij. Bij nader forensisch onderzoek stond op het deksel geschreven “Schatkist”. Waarschijnlijk verstopt in verband met een kinderfeestje dit weekend onder het motto: “Op zoek naar de Schat”.

De vondst werd door de heren weer met zand toegedekt en handen werden, onder dankzegging voor zoveel oplettendheid, geschud. Zo werd het speelbos niet alleen een speelbos voor kinderen. Wel mooi, eind goed al goed, maar toch had ik het stiekem graag anders gewild.