oehoe op nest (foto: Bas van Noord)

Een onverklaarbare nieuwsgierigheid deed mij de auto uitstappen, al struinend zie ik sporen van reeën, een keuteltje van een marter op een afgezaagde boomstobbe, een lijstersmidse op een andere stobbe. Deze diersporen kom je bijna altijd wel tegen tijdens het struinen, maar nu valt mijn oog op iets bijzonders…

Nieuwsgierig

Op zomaar een donderdagmiddag rij ik in slakkengang door het Springendal. Ik ben onderweg van parkeerplaats naar parkeerplaats om te posters van het nieuwe excursieseizoen te plaatsen, maar vanuit het niets wordt mijn nieuwsgierigheid gewekt. Ik zet mijn auto aan de kant, en loop een terrein in waar een aantal jaar terug is gezaagd, het is er nog open, jonge boompjes beginnen net in blad te komen. Ik speur wat rond, er zijn genoeg sporen van reeën te zien, slaapplaatsen, afgeknabbelde boompjes, wat prenten. Op een stobbe van een omgezaagde boom zie ik een keuteltje van een marter die zijn territorium afgebakend heeft, een andere stobbe dient als lijstersmidse met vele kapotgeslagen slakkenhuisjes op en rondom de stobbe. Even verderop valt mijn oog op een braakbal onder een den, niks geks aan zou je denken, maar wanneer ik hem op wilt pakken valt mijn oog op een exemplaar dat zeker drie tot vier keer groter is en mijn halve hand beslaat.

Monster uil

Gekscherend stuur ik een whats-app berichtje naar mijn collega’s met de tekst “Wat voor monster uil hebben wij in het Springendal?!”. De braakbal is namelijk gigantisch, helemaal als je hem vergelijkt met de braakballen van de andere uilensoorten die in of rond het Springendal voorkomen, een braakbal van de bosuil, ransuil en kerkuil passen er zeker drie, misschien wel vier keer in. Ook de botresten in de braakbal zijn zo op het oog erg groot vergeleken met die van een muis. Gemakshalve maak ik de conclusie dat het een braakbal van een uil is, maar dat hoeft natuurlijk niet. Er zijn vele vogelsoorten naast uilen die braakballen uitbraken; roofvogels, reigers, meeuwen om zomaar een aantal te noemen. De zoektocht naar de dader is begonnen.

Wie is de dader?

Na een beetje sparren met collega’s en een snelle blik in een vogelsporengids blijven er twee vogelsoorten over, een blauwe reiger of de oehoe. Bij de blauwe reiger zou het naar vis moeten ruiken, en zouden er visgraatjes is zitten, de grote botresten kunnen van een mol zijn. De braakbal van de oehoe is nagenoeg geurloos, en kan botresten van een rat bevatten. Ik sta te popelen om de braakbal uit te pluizen, maar eerst moet er nog een expert naar kijken om er zeker van te zijn.

Na het weekend komt het verlossende antwoord; het is van een oehoe, de grootste uilensoort die in Nederland voorkomt. Een zeldzame verschijning. In het afgelopen jaar verschenen er al meerdere meldingen van een oehoe in Twente, maar nu is het met zekerheid te zeggen dat ook hij het Springendal heeft ontdekt! Hopelijk blijft hij een volgende keer wat langer dan één nachtje hangen.