Soms kom je als boswachter met mensen in contact waarbij er sprake is van wederzijdse inspiratie. Zoals met Clarien Cornelisse. Ze nam contact met ons op, omdat ze een donatie had om ons belevingspad in de boswachterij Staphorst te herstellen. Al pratende kwamen we er achter dat Clarien al een tijdje een eigen blog heeft; Moesker’s Moestuin, waarbij ze naast het bloggen over haar biologische moestuin ook haar belevenissen beschrijft. Hieronder staat haar blog te lezen die ze plaatste nadat ze met Nico Arkes en mij contact had.

Boswachter Denny Kroeze

Het Belevingspad

Comfortabel Bob? Zo’n houten hangmat? Nou, zijn achterwerk zat er tussen …. dus niet echt. Haha wat moet zo’n grote lummel daar ook in? We waren vandaag gaan kijken bij het Belevingspad in het Zwarte Dennenbos, hier in Punthorst. Het was ijskoud natuurlijk, en de paden hartstikke glad, maar het was nog steeds leuk om te lopen, dat pad. Zelfs voor kinderen van drieëntwintig! 😉  Goeie manier om de jeugd het bos in te krijgen, na elke vijftig meter is er wat te doen.

Het begon met de bijdrage die wij met het dorp bijeen hadden gebracht op de verkoop hier, twee maanden geleden. We wilden dat aan een lokaal ‘goed doel’ besteden, en toen kwam buurvrouw Hillie met het idee om dat aan het onderhoud van het Belevingspad te doneren. ‘Zo’n pad, daar is altijd wat stuk aan,’ zei ze, ‘soms per ongeluk door het spelen en soms met opzet vernield. Maar het is een heel leuk pad.’ Dus hadden wij donderdag bezoek van twee heren van Staatsbosbeheer die het nu verder in orde maken.

Ach het gaat niet om duizenden euro’s. Maar gelukkig is alles meer dan welkom, ook onze bescheiden gift, en ze wisten zelfs al precies waar deze bijdrage voor gebruikt wordt. Namelijk voor de inrichting van het speel-eilandje. Daarvoor vormt dit bedrag het begin! Eilandje? Dat zoeken we even op!

Ja daar heb je het. We kunnen er zo naar toe de sloot is bevroren. Nou ja sommigen kunnen er zo naar toe maar anderen (ik) zakken er door. En verder … hebben we van Nico en Denny de boswachters veel geleerd over het landschap hier in Overijssel. Wat een mooi fenomeen Het Vechtdal is bijvoorbeeld. Lang geleden ging men langs de Vecht op zoek ….. naar doorwaadbare plaatsten, en daar werden dan wat huizen gebouwd en kwamen uiteindelijk dorpen en steden. Zoals Ommen en Hardenberg. Tussen die steden in kwamen buurtschappen zoals Junne, Beerze, en Rheeze. Die buurtschappen, dat was niks anders dan een paar boerderijen …. rondom de Brink. Dat was een grasveld in het midden van het dorp.

De boerderijen stonden met de achterkant naar de Brink, en het vee kwam daar allemaal samen. De koeien werden geweid op de lage delen, de koelanden. En de schapen op de hogere armere gronden. Het belangrijkste product was …… mest!! Want dan werd weer gebruikt om de akkers vruchtbaar te maken. Waar het graan en andere voeding af kwam. Eeuwenlang werkte dit mooie gesloten systeem heel goed. Totdat er teveel mensen kwamen, en door overbevolking de gronden werden overbegraasd, er werd teveel afgeplagd, teveel houtkap, enzovoort. Het ging mis. En toen ………….. kwam de kunstmest! En werd alles anders! Nu kon je ook op arme gronden voedsel verbouwen! Dat de kunstmest ook minder leuke gevolgen had daar ga ik het nu niet over hebben.

Het verhaal van boswachter Nico gaat nog veel verder. Hoe ontstond de Heidemaatschappij? Wanneer en waarom kwam Staatsbosbeheer om de hoek kijken? Maar ook weet hij alles over echte Hollandse koejongens. Cowboys. Ja want die hadden we hier dus ook! Die gingen met die koeien mee naar de koelanden. En over het Vechtdal kunnen de heren zó boeiend vertellen dat ik me meteen voorneem om daar met Paul een lange fietstocht te gaan maken binnenkort. Wist je dat alle landschappen van Nederland voorkomen in het Overijsselse Vechtdal? Nou ja behalve de Waddenzee dan. Maar hoe dan ook, het Belevingspad is erg leuk! We zijn blij dat we er een klein beetje aan hebben bijgedragen! 😀

Clarien Cornelisse
http://moeskersmoestuin.blogspot.nl