Shanghai

Zojuist dochter Ellen uitgezwaaid in Düsseldorf. Ze gaat op studiereis naar Shanghai in China. De tijd dat ik haar goede raad kon geven is voorbij. Veel verder dan: “houd je tas in de gaten en vergeet niet je mobiel op te laden” kom ik niet en natuurlijk heeft dat geen enkele toegevoegde waarde.  “Ja mam, doe ik” en weg is ze.

Onderweg naar huis begin ik wat te mijmeren over het fenomeen vliegen. Razendsnel naar de andere kant van de wereld.  Als je geluk hebt zie je het landschap onder je veranderen, kun je kustlijnen volgen of bergketens herkennen. Vaak ook is je wereld onderweg niet groter dan het vliegtuig zelf en sta je na een paar uur ‘plotseling’ in een totaal andere omgeving. Andere geuren, andere lichtinval, andere geluiden, andere mensen…

Tempo

Je hebt niet de kans om langzaam mee te veranderen. Je wordt opgepikt en weer neergezet.
Anders dan reizen met de auto. Ondanks het feit dat ik het gaspedaal stevig ingedrukt houd als ik naar huis rijd, zie ik het landschap veranderen. Ik kom langs akkers met grazende reeën en weiden met regelmatig een flinke buizerd op een paal, wachtend op een muizenmaal. Het tempo van de natuur is langzaam en regelmatig.

Herfst

Nu het herfst is daalt het tempo van de natuur. Voedingsstoffen in bomen en struiken trekken zich terug in de wortels, waardoor bladeren prachtig verkleuren. Dieren leggen een wintervoorraad aan en sparen hun krachten om een koude periode door te komen.  Alles wordt in het najaar rustig…. behalve de mensen. Wij gaan op vol tempo door.  Blijven rennen en vliegen.
Na 17 uur komt er een appje binnen: “ Hoi mam, ik ben in het hotel hoor!”
Heerlijk om te horen, nu kan ik wat ontspannen en in herfsttempo de rest van de dag doorbrengen.

Ine Nijveld, boswachter Sallandse Heuvelrug en Borkeld