Icarusblauwtje (open) bij de Strengen

Na een paar weken vakantie was het afgelopen dinsdag weer tijd voor een excursie op het Springendal. Ter voorbereiding heb ik de route in de ochtend alvast verkend, altijd een leuk en ontspannen deel van het werk als boswachter.

Direct bij aankomst van De Strengen valt mijn oog op prachtige hemelblauwe vlindertjes op het knalgele boerenwormkruid. Het is het Icarusblauwtje, een prachtig insect. Ik kan er wel uren naar kijken maar de tijd tikt door, dus even snel een foto schieten en hup over het overstapje de Strengen in.

Dit perceel was een 20 jaar terug nog een maisakker, daar is nu weinig van voor te stellen. Even verderop komt een bron aan de oppervlak en op de drogere delen rondom de bron staat nu struikheide en kleine jeneverbessen. Deze jeneverbessen zijn na afgraving van de toplaag spontaan opgekomen, en welkome verrassing.

Achter de jeneverbessen valt mijn oog op iets anders, een mooie bruine reegeit staat te knabbelen aan het gras. En even verderop staat nog een veel imposantere ree, een prachtige pikzwarte reebok, wat een verschijning! Ik probeer voorzichtig dichterbij te komen, ze hebben mijn aanwezigheid tot nu toe niet opgemerkt. Plots springt er op een paar meter afstand een reekalfje op, hij zat daar stilletjes verscholen, maar vond mijn aanwezigheid zo dichtbij toch niet prettig. Ik had hem niet eens gezien, zijn schutkleur maakte dat hij zo goed als onzichtbaar werd tussen de struikheide. Met ferme sprongen verdwijnt het drietal de bosrand in en laat mij iets wat onthutst achter, wat en prachtige dieren!

Diezelfde dag heb ik ’s avonds een excursie op de planning staan, met goed weer hoop ik op een twintig deelnemers, maar tegen 19.00 uur regent het en mijn verwachting stel ik bij op een aantal dat op één hand te tellen valt. Bij aankomst op de startlocatie blijkt dat ik mij flink vergist heb, geen tien, twintig of dertig deelnemers, nee het zijn er wel zestig. Met zo’n grote groep is het best lastig om onopgemerkt reeën te spotten, maar we hebben geluk, wederom bij de Strengen zien we de reegeit en haar kalf, van de zwarte reebok is geen spoor te bekennen. Ze hebben ons natuurlijk al aan zien komen, maar met de verrekijker zijn ze mooi te bewonderen.

De excursie vervolgde zich in ganzenpas door het bos en over de heide. Reeën hebben we niet meer gezien, maar zij ons vast wel, en wat zullen zij zich hebben verwonderd over die lange rij mensen, er kwam geen einde aan!

Tot half september wordt er wekelijks een excursie gegeven door het Springendal. Loopt u ook een keer mee? Kijk op http://www.staatsbosbeheer.nl/activiteiten/twente/thema-wandelingen-over-het-springendal voor de thema’s dagen en tijdstippen.

Met vriendelijke groet,

Irene van der Linde
Boswachter Twente

https://youtu.be/jgz_uwxeCwg

En zo zag deze donkere ree er uit op video