Het liefst vertel ik u over mooie bloemen en jonge dieren, maar soms is de waarheid minder leuk. Met een collega ben ik de ruiterroute aan het controleren als ik een melding krijg van een dode das. De meldster staat ons al op te wachten als we ter plekke komen. De das ligt in een sloot langs de Ommerweg in Hellendoorn. Dit is een drukke weg waar hard wordt gereden. Het verkeer is de das noodlottig geworden.

Als we het dier goed bekijken zien we dat het een vrouwtje is. Haar opgezwollen tepels wijzen erop dat ze jongen heeft. Daar staan we dan, wat verslagen, na te denken hoe nu verder. We nemen het mooie dier mee en leggen haar op een stille plek. Het is warm weer en de eerste kevers hebben het lichaam al ontdekt.

We weten niet hoe oud haar jongen zijn. Zouden ze zich al kunnen redden?

Meestal zijn jonge dassen zo`n 8 weken oud als ze voor het eerst boven de grond komen. Een paar weken later spelen ze met broertjes en zusjes buiten in de schemer. Moeder houdt daarbij de omgeving goed in de gaten. Als ze iets groter zijn neemt zij ze mee op pad en leert ze voedsel te vinden. Vader bemoeit zich nauwelijks met de opvoeding en trekt soms zelfs naar een bij- burcht.

Een collega gaat kijken bij een burcht waar deze das jongen zou kunnen hebben, maar die ziet er niet bewoond uit. Daarmee hebben we alles gedaan wat we konden. Op kantoor drinken we een kop koffie en balen. Soms gaat het zo.

Gisteren keerden we terug naar de plek waar we de das neergelegd hadden. De natuur heeft haar werk gedaan. Alles wat we terugvinden is haar en wat botten. De rest van de das is opgegeten door honderd doodgravers en maden, die op hun beurt weer voedsel zijn voor veel dieren en ook op het menu van de das staan.  Zo is de cirkel rond. The circle of life.

Ine Nijveld

Boswachter op de Sallandse Heuvelrug en De Borkeld