Als je in bos of buitenaf mag wonen is niets is zo mooi als een haan met loslopende kippen die om het huis lopen te scharrelen. Heb deze zolang ik uit geboortehuis weg ben gehad en geniet ervan als je thuis komt en ziet dat de kippen een veilig heenkomen zoeken als je komt aanrijden.

In het voorjaar ben je zo maar enkele hennen kwijt die onverwachts met een toom kuikens te voorschijn komen. In herfst pluk ik ’s nachts de hanen uit de boom om ze de volgende dag in de pan te laten verdwijnen. Ieder jaar sneuvelen een aantal kippen door reusachtige vrouwtjeshavik die deze makkelijke prooi duidelijk niet versmaden kan. Afgelopen jaar was het weer flink raak en moesten de nodige dieren het ontgelden.

Regelmatig zien we kans de aanval te trotseren, zo niet de laatste. De laatste haan werd geslagen terwijl mijn vrouw in de kelder was. Na een doffe dreun en veel gekakel vlogen de veren zelfs de kelder in. Buitengekomen was alles verdwenen en lag er nog slechts een kring veren naast het keukenraam. Was dan ook verbaasd toen ik ’s avonds de schuur in ging en de verschrikte haan op de grond zag zitten. Pas de volgende dag zag ik dat het arme dier na de aanval dwars door de ruit was gevlogen en daarmee de havik te slim af was geweest. Hij loopt er nog steeds, teneergeslagen en alleen. We verwennen hem als geen ander. Met enige regelmaat begint hij weer te kraaien. Vangen en in hok doen heeft geen zin. Het dier is daar te vrij voor geweest en zal in de stress raken. Misschien dat ik hem van het voorjaar weer een paar vriendinnen geef. Daarnaast beloofd dat er nu dan toch echt een rennetje gaat komen. Hebben we ook vast nog eens een wat eieren want die heb ik sinds Nijverdal niet meer kunnen vinden. Daar hebben we dan weer gezonde en glimmende honden voor die ons duidelijk ook daarin te slim af zijn.

Sjaak van Dijk                                                                                                   Boswachter Salland-Twente