Vorige week zondag had ik de eer om met boswachter Ine mee te mogen op surveillance. Ik had geen betere dag kunnen uitzoeken, de Sallandse Heuvelrug en de Borkeld lagen bedekt met een dun laagje sneeuw, staalblauwe lucht en een heerlijk winterzonnetje.

Mountainbikes                                                                                                                We begonnen de ronde aan de zuidkant van De Borkeld, Ine wilde even kijken bij een wandelroute op de rand van het bos en een weiland. Om de wandelaars te behoeden voor o.a. mountainbikes, staan er paaltjes langs het begin van de wandelpad, met daartussen ijzerdraad gespannen.                                                                          Althans, zo was het aangelegd. Al snel bleek dat onbekenden deze draad netjes hadden verwijderd en zagen we duidelijk aan de sporen dat veel mountainbikers gebruik maken van dit wandelpad. Jammer, want er zijn meerdere mountainbikeroutes in de buurt.

Over mountainbikeroutes gesproken                                                                         Via facebook en twitter krijgt Ine steeds vaker meldingen en tips binnen. Zo kreeg ze de afgelopen week een melding van een mountainbiker over een stuk van een mountainbike route op de Sallandse Heuvelrug dat erg slecht begaanbaar zou zijn. ‘So what’, zei ik. ‘Mountainbikes houden toch van slecht begaanbare paden?’ Maar Ine was naar aanleiding van die melding eerder die week al een keer ter plekke wezen kijken, en ze zakte er tot over haar enkels in de modder. Dus Ine had, heel attent, een waarschuwingsbordje gemaakt, wat ze zondagmiddag heeft vastgespijkerd.

Nog even terug naar De Borkeld                                                                           Tijdens de surveillance zag het scherpe oog van Ine dat er een Hereford-rund alleen lag op het Elsenerveld. Deze runderen zijn kuddedieren, dus we zijn uit de auto gestapt om van iets dichterbij te kijken of het rund iets mankeerde. Zo op het (verrekijker)oog mankeerde het rund niet iets, het lag vredig in de luwte van struweel te herkauwen. Een paar minuten later zagen we vanaf de Friezenberg (mooi uitzicht) door onze verrekijkers dat dit rund weer aan de wandel was, met rustige tred. Niets aan het handje, dus.

BOA                                                                                                                   Boswachter Ine is tevens een zogeheten BOA: Buitengewoon OpsporingsAmbtenaar. Dit betekent dat zij mensen op de bon mag slingeren. Maar Ine is hier erg terughoudend mee. Zo legt ze aan wandelaars met loslopende honden in eerste instantie uit waarom ze hun hond aan de lijn moeten houden. Maar als Ine de gewaarschuwde mensen vaker tegenkomt met hun loslopende hond.

Parkeren                                                                                                                      

Aan het eind van de surveillance kwamen we op de Sallandse Heuvelrug nog een ongelukkig geparkeerde auto tegen. Omdat het al op het eind van de dag was, heeft Ine een briefje onder de ruitenwisser gestopt, met een korte uitleg. Was dit aan het begin van de dag geweest, of in een periode van het jaar met brandgevaar, dan had deze auto ongetwijfeld een boete gekregen vanwege belemmeren van de doorgang voor hulpdiensten.

Mensen zijn te gast in de gebieden van Staatsbosbeheer, en Ine is een goede gastvrouw: tijd voor een praatje met de gasten, uitleg geven aan de gasten over de natuur, maar ook over de ‘huisregels’.

Ine, dank voor je gastvrijheid.

Martin Hoek

Volg jij boswachter Ine al op facebook en/of twitter?                                            https://twitter.com/boswachterIne