Paddenstoelen kunnen je op hele filosofische gedachten brengen. En dan heb ik het niet over het consumeren van paddo’s maar over de vele paddenstoelen die ik laatst op mijn fietstocht over de Sallandse Heuvelrug tegenkwam. Als je die herfstpracht wil fotograferen kan je het jezelf makkelijk maken. Door gewoon te blijven staan. Er op neer kijken en van bovenaf een foto te maken. Het kan ook anders!                        Het kabouterperspectief. Diep door de knieën en de paddenstoel op ooghoogte bekijken. Opeens ontdek je het verschil tussen paddenstoelen met buisjes en lamellen in hun hoed. Zoiets zie je pas als je de hoed van onderen bekijkt.

Zo’n andere kijk is met de techniek van tegenwoordig geen probleem. Je legt je fototoestel op de grond. Als je geen kantelbaar scherm op je fototoestel hebt kan je misschien toch met een hoekzoeker de indruk wekken alsof je onder de hoed van de paddenstoel staat. Je bedenkt de rode puntmuts op je hoofd er gewoon bij.         Bang om jezelf even zo klein te maken?

 Ergens tegenop kijken of er juist op neerkijken. Het zijn totaal verschillende perspectieven. Mij doet het denken aan de manier waarop mensen met elkaar of met organisaties zoals die van de overheid omgaan. Heel leerzaam om eens vanuit een totaal ander perspectief te kijken. Bij een paddenstoel is dat simpel, tenminste, als je goed ter been bent: even door de knieën en je bent er. Wat is hij opeens groot of wat is hij nietig. En wat voel ik mezelf groot of juist nietig. Wat doet dat met me? Grote mensen moeten er soms een cursus voor volgen voordat ze het in de gaten hebben. Met wat geluk en vele rollenspelen later lukt het misschien. Maar waarom zo moeilijk doen? Buiten, in de natuur ligt de inspiratie immers voor het oprapen. Geniet nog van de herfst!

Gerard van Breemen

Communicatie