Onlangs moest ik toch flink in de ankers met mijn dienstauto! Niet dat ik te hard reed, maar omdat er een wat oudere dame met hoge snelheid vanaf het fietspad de weg op kwam! Ze verloor de controle over haar elektrische fiets (E-bike) Het liep allemaal net goed af. In plaats van te remmen gaf de E-bike een boost en als een bliksemschicht schoot ze de weg op! “Zo hard had ze nog nooit gefietst. Al die nieuwe snufjes ik kan er maar slecht aan wennen”, zei ze verontschuldigend. Tja tijden veranderen.

Houtvester Karl Drais. Ik ben eens in de geschiedenis van de fiets gedoken en ontdekte dat een natuurverschijnsel en een houtvester, aan de basis hebben gestaan van de fiets. Info van Wikipedia leerde me, dat de uitbarsting van de vulkaan Tambora in 1816 op het Indonesische eiland Soembawa, aanleiding is geweest tot de ontwikkeling van de fiets. De uitbarsting veroorzaakte wereldwijd een voedselschaarste. Hierdoor ontstonden transportproblemen met lastdieren die te weinig eten kregen. Houtvester Karl Drais bedacht toen een transportmiddel waar men niet meer afhankelijk was van dieren. De eerste houten loopfiets; de Draisine was een feit!

Evolutie van de fiets. De fiets maakte daarna een enorme evolutie door. In 1877 verschenen de eerste trappers aan het voorwiel. De ‘Hoge Bi’ wie kent hem niet van de schoolplaten. In 1885 verscheen de eerste achterwielandrijving met ketting. Daarna is de fiets nagenoeg niet meer gewijzigd. Wel is er enorm gesleuteld aan de snelheid en aërodynamica. Met een ligfiets behalen sommigen snelheden van vijftig tot tachtig kilometer per uur. Al deze vervoermiddelen hadden een ding gemeen, je moest ze met de benen voortbewegen. Hoog tijd voor een fiets met hulpmotor. Van snorfiets, solex, bromfiets, scooter tot motorfiets en nu ook de E-bike. De trapondersteuning varieerde van meetrappen tot geheel je benen stil houden.

Aanpassing wegdek. Niet alleen de vervoermiddelen maakten een ontwikkeling door, maar ook de wegen en paden. Transportpaden voor aan en afvoer van materieel. Naar centraal gelegen werkplekken, werd verharding aangebracht. De fietspaden waren snelwegen voor woon- werkverkeer in het bos. Later ging men ze recreatief gebruiken. De fietspaden werden verhard met schelpen. Later werden deze schelpenpaden van asfalt voorzien. De smalle paden moesten worden verbreed want de vele recreanten ontdekten onze prachtige fietspaden door het gebied, maar konden elkaar niet passeren of naast elkaar fiesten. Tegenwoordig leggen we betonpaden aan van 1,50 breed! Wie weet welke aanpassingen ons nog staan te wachten. Maar de natuur vindt altijd een weg om onze vindingrijkheid te prikkelen. Ondanks alle aanpassingen aan de fietspaden wint de mol het van de mens. Hij graaft zijn mollenrit in de lengte van het fietspad. Hij kan er namelijk niet doorheen! En als men dan met hoge snelheid van de E-bike langs het fietspad komt is een valpartij bijna onvermijdelijk. Binnenkort zullen we alle randen van de fietspaden weer met grond aanvullen. Maar let op, de mol blijft graven! Het advies van de boswachter is dan ook om in onze bossen de hulpmotor uit te schakelen en zo lang mogelijk genieten van onze prachtige terreinen!