Nee, dat heeft helemaal niets met barbecueën te maken, al is het daar de tijd wel voor. Begin augustus was ik met een groep Belgische terreinbeheerders in Punt- en Stroothuizen. Voor ons, die denken dat het bij ons niet veel meer kan wezen met de natuur, steeds weer een verrassing dat mensen van over de grens zichtbaar jaloers zijn op wat ze hier zien. Zo verzuchtte één van hen, dat in Punthuizen op een stoeptegelgroot stukje net zoveel Spaanse ruiters (distelsoort) groeien, als bij hen in al hun natuurgebieden.

Maar voor mezelf was de grootste verrassing, de duizenden bloeiende exemplaren van het Klein Blaasjeskruid in de slenken van Stroothuizen. Dit af en toe in combinatie met hele matten Kleine Zonnedauw: een hoogpolig rood tapijt, bespikkeld met tal van zachtgele, centimetergrote lampenkapjes. Het Zonnedauw plukt zijn kostje uit de lucht, tot libellen en vlinders aan toe. Blaasjeskruid doet het bescheidener, de blaasjes waarmee ze onder water diertjes vangt, zijn maar millimetergroot.

Ik had Blaasjeskruid hier wel eens vaker gezien, af en toe een plukje in een plasje water, maar dit slaat alles. Helemaal als je weet, dat hier tot voor kort nog een dichte bosschage van Gagel stond. Ook een plant om zuinig op te zijn, maar deze werd hier iets te opdringerig. Collega Gerrit ten Tije heeft ze een eindje teruggedreven en daarna de bodem eronder schoon laten schrapen. Hij heeft daar veel aandacht aan besteed: niet te weinig eraf, maar vooral ook niet teveel, er moest een laagje humus blijven zitten. Alle lof, als je het nu dan het resultaat ziet! De foto is gemaakt door één van de Belgische gasten.

Geert Euverman