Gisteren is er een nieuw wapen in de strijd tegen de dominerende plant de reuzenberenklauw ingezet. In het Oostvaardersveld werd de berenklauw na het 'klepelen' met een frees bewerkt.

De reuzenberenklauw (Heracleum mantegazzianum) is ooit eens als decoratieve plant naar Nederland gekomen en heeft zich ook in Flevoland onstopbaar uitgezaaid. De overal boven de vegetatie uitstekende, prachtige schermbloemen zijn een lust voor het oog, maar een drama voor andere planten. Deze worden letterlijk in de schaduw gezet en hen wordt het levenslicht ontnomen. Dit is wat de invasieve exoot doet met veel van de inheemse vegetatie, waardoor de soortenrijkdom afneemt in de gebieden waar de reuzenberenklauw soms op grote schaal groeit en bloeit.

Daarnaast wordt de berenklauw ook nog eens gevreesd door recreanten. Wanneer je huid in aanraking komt met het sap uit de plant dan kunnen lelijk jeukende ‘brandblaren’ ontstaan. Uit ervaring weet ik dat dat geen pretje is.

Al jaren worden er in  Flevoland verwoede pogingen gedaan om de uitbreidingsdrift van de plant in te dammen. In Almere werden en worden schapen ingezet om de berenklauw met huid en haar op te eten. Op andere plekken worden de planten een kopje kleiner gemaakt door periodieke maaibeurten. Wanneer het om enkele planten gaat worden deze nog wel eens met wortel en al uitgestoken. Dat is echter onbegonnen werk op plekken waar ze massaal voorkomen.

In Flevoland hebben de meeste terreinbeherende organisaties de handschoen voor de bestrijding van de plant opgepakt en worden er ideeën over effectieve bestrijding gedeeld onder de beheerders. De Provincie Flevoland heeft ter ondersteuning van deze bestrijding een prachtige frees aangeschaft die  rouleert binnen de verschillende organisaties.

Gisteren is door de firma Buijtenhuis een begin gemaakt met het frezen van grote stukken met reuzenberenklauw in het Oostvaardersveld. Het idee achter het frezen is dat bij deze bodembewerking de wortels tot op een kleine 20 centimeter onder het maaiveld worden versnipperd en daarmee haar groeikracht verliest.

Voor de bewerking met de frees wordt de vegetatie eerst ‘geklepeld’, een vorm van maaien waarbij de plant en de zaden worden stukgeslagen en de vegetatie tot op het maaiveld wordt afgemaaid. We zullen de effectiviteit van deze behandeling natuurlijk volgen, maar hopen van harte dat we hiermee de grote ‘brandhaarden’ kunnen bedwingen. Als het niet gelijk in het eerste jaar lukt, dan zullen we de behandeling komend jaar herhalen.

Naast deze vlaksgewijze behandeling wordt door onze vrijwilligers ongelofelijk veel werk verzet in de kleinere, niet voor trekkers bereikbare, brandhaardjes. Deze liggen soms midden in bospercelen of tussen de moeilijker bereikbare aanplant van jonge bomen. Daar gaan de vrijwilligers de individuele planten met een slagmes te lijf. Het is belangrijk de bloemhoofden voor de zaadzetting te verwijderen. Het zaad blijft bij uitzaaiing jaren lang kiemkrachtig en als potentiele plant in de grond aanwezig. Het terugdringen van de berenklauw kan dan ook alleen effectief zijn door de behandeling een aantal jaren te herhalen en de plant uit te putten.

De bestrijding van de reuzenberenklauw is dus vooral een kwestie van lange adem.