jonge flamingo in de Oostvaardersplassen foto: Gerard van Breemen

Wie goed naar de natuur kijkt en luistert kan zich iedere dag verwonderen over alles wat er is waar te nemen. Het verhaal van één van mijn collega’s daarover wil ik jullie niet onthouden.

Eén van de meest fascinerende fenomenen in de natuur is toch wel de vogeltrek. Hoe is het mogelijk dat vogels van soms maar enkele tientallen grammen hun veilige leefgebied verlaten en weten wanneer ze moeten vertrekken en waar naartoe? Vervolgens vliegen ze duizenden kilometers naar overwinteringsgebieden om uiteindelijk weer precies op tijd in hun leefgebied, soms zelfs in hun oude nest terug te keren!
Een deel van dit mysterie is ontrafeld door het vangen en ringen van vogels zoals overal op de wereld gebeurt. Zo ontstaat bijvoorbeeld kennis over welke trekroutes worden gebruikt, wat belangrijke plekken zijn om samen te komen en ‘bij te tanken’ en welke gevaren er onderweg zijn. Met die kennis kunnen vervolgens (natuur)gebieden doelgerichter voor de vogels worden beheerd en beschermd.

Station Nieuw Land

Nationaal Park Nieuw Land met daarin de Oostvaardersplassen is zo’n gebied. Het is een ‘wetland’, een nat gebied dat ligt op de oost Atlantische vogeltrekroute van Noord Europa naar Afrika. Door de voedselrijkdom, rust en ruimte een ideaal tussenstation om bij te tanken voor de lange reis naar Afrika of om de winter door te brengen, die in Nederland milder is dan in het hoge noorden. Zo verwelkomen we ieder jaar honderdduizenden brandganzen, goudplevieren, kieviten en nog talloze andere vogelsoorten.

Bijzondere gasten

Naast de jaarlijks massaal terugkerende trekvogels krijgen we ook regelmatig bijzondere gasten over de vloer. Door bijzondere weersomstandigheden afgedwaald of rondzwervend op zoek naar nieuwe leefgebieden, of gewoon door de ouders het huis uitgezet. Op zich al een geluk, als je zo’n soort tegenkomt, als die dan ook nog geringd is wordt het helemaal interessant. Om het verhaal van deze ene vreemde vogel te achterhalen.

Flamingo

Dat overkwam mij afgelopen zomer, toen de hittegolf op zijn hevigst was. In de Oostvaardersplassen stapte een jonge flamingo rond. Een forse vogel met aan iedere poot een ring die gelukkig zelfs op afstand redelijk goed te zien was. Ik zette hem op de foto en stuurde deze naar het vogeltrekstation. Ondanks dat de gekleurde ring goed vanaf de foto was af te lezen lukte het niet meteen meer over deze vogel te weten te komen, maar dankzij de internationale kontakten van het vogeltrekstation kwam ik uiteindelijk terecht bij een Duitse ringer, gespecialiseerd in ganzen, zwanen en flamingo’s.

Zwillbrocker Venn

En wat bleek? De jonge flamingo was op 7 juli van dit jaar geringd in het Zwillbrocker Venn, vlak over de grens bij Eibergen. Ik ben er jaren geleden eens geweest dus misschien heb ik er al de voorouders van deze jonge vogel al ontmoet. In het gebied komt al sinds de 80er jaren een populatie van zo’n 60 flamingo’s tot broeden, die in de winter vertrekt naar Nederlandse wateren. Jonge vogels die nog niet aan het broedproces deelnemen houden zich in hun eerste levensmaanden meestal buiten het broedgebied op in Nederland, in dit geval dus (ook) in de Oostvaardersplassen.

Nieuwe verhalen?

Leuk om via ringen zo’n verhaal te ontdekken, je vraagt je af welk verhaal al die andere honderdduizenden vogels in de Oostvaardersplassen te vertellen hebben. Geef dus vooral ringgegevens aan het Vogeltrekstation door als je de kans hebt, wie weet wat jouw waarneming voor verhaal oplevert …..