De ringslang

In Waterland komen langs de dijken bijzondere dieren voor, waaronder de ringslang (Natrix natrix). Een dier waar veel mensen bang voor zijn, terwijl hij niet gevaarlijk is. Dit reptiel bijt namelijk niet en is ook niet giftig.

Jarengeleden ben ik met RAVON op zoek gegaan naar de ringslang langs de Waterlandse Zeedijk. Ik heb toen ook een ringslang in mijn handen gehad. Zo’n koudbloedig dier voelt raar aan met zijn gladde huid en daarnaast stinken ze ook nog! Wanneer een ringslang gevangen wordt geeft hij namelijk een vieze lucht af om zichzelf te beschermen. Daarnaast doet hij dan ook net alsof hij dood is. Zijn tong hangt dan uit ze bek en hij houdt zich slap.

Het zijn eigenlijk hartstikke mooie dieren. Zijn rug is olijfgroen en op zijn buik heeft hij een streepjespatroon. Dit streepjespatroon is net zoals een vingerafdruk uniek en onderzoekers gebruiken dit dan ook om individuen te herkennen. Achter de kop heeft hij een gelige ring, vandaar zijn naam; de ringslang.

Zoals alle reptielen heeft ook de ringslag warmte nodig om in beweging te kunnen komen en om zijn spijsvertering op gang te helpen. Het is een echte waterslang waar hij op zoek gaat naar voedsel, wat voornamelijk bestaat uit kikkers. Aan land leggen ze hun eieren in composthopen. Deze hopen hebben de perfecte temperatuur voor de ontwikkeling van de eieren. Verspreid in de gehele regio Waterland worden er op verschillende locaties door vrijwilligers broedhopen gemaakt. In Waterland komt de ringslag al lang voor, maar sinds 2016 is er vastgesteld dat de ringslang zich ook heeft gevestigd in Schardam. Dit is de meest noordelijke (sub)populatie in Noord-Holland en geeft dus aan dat de ringslang langzaam uitbreidt naar het noorden.

Als u dus ooit een ringslang tegenkomt, schrik dan niet! Geniet dan van deze mooie waarneming, want ze zijn erg schuw en bij een kleine beweging zijn ze al snel vertrokken.

Deze blog is ook gepubliceerd als column in het Waterlands Weekblad.