Woensdag 31 mei 2017. Een zonnige dag in de Maasheggen tussen Oeffelt en Beugen. De sleedoorn is de meidoorn al voor geweest en heeft weelderig in bloei gestaan. De meidoornheggen staan op het punt om hun mooie bloesem te laten zien. Als je op moment van bloei door de Maasheggen wandelt, wordt je verrast door de welriekende guur van de meidoorn. Zwaar beladen met smeedijzeren hekken en draaipoortjes ga ik te veld om met een aannemer het mooie gebied toegankelijk te maken voor het publiek zodat ook zij van het Maasheggengebied kunnen genieten.

Een held voor mij is de Romeinse Keizer Julius Caesar. Hij beschreef in zijn Bello Gallica de ondoordringbare Maasheggen. Niet alleen voor koeien waren de heggen een versperring in de tijd dat prikkeldraad nog niet was uitgevonden, ook de legers van de Keizer wisten zich geen raad met die gevlochten heggen. De Heerweg – de Romeinse weg richting de brug in Cuijk en naar de stad Nijmegen – ligt enkele honderden meters landinwaarts. Het leger van Julius Caesar heeft hier in de buurt veel gevochten, hele volkeren zijn uitgemoord, maar of de Keizer zelf in Oeffelt is geweest wordt nergens vermeld. Voor hem zou het een uitkomst geweest zijn als het gebied meer toegankelijk zou zijn zoals we nu voor het publiek gaan doen.

Schrijvers en dichters hebben veel over Maasheggengebied geschreven. Onlangs ontmoete ik Marco van de Plasse uit Boxmeer. Hij schreef in 2009 ook een boekje met haiku’s (korte drieregelige gedichten) over de Maasheggen: ‘een pad en een heg, in eindeloos verlangen om alleen te zijn’ of bijvoorbeeld ‘schuilen in de heg, onverstoorbaar kwettert de gevlochten liefde’.

Het is stil deze lentedag. Ik hoor vogelgeluiden. Kraaien. Ganzen die even verderop aan de Maas uitrusten. Maar toch willen wij ons werk doen, verstoren de rust met machine en gebrom van de motorgrondboor. Het is voor even. Weldra staan de mooie smeedijzeren hekken voor toegang naar de weilanden. Ooit hadden sommige weilanden en akkers namen om aan te geven wie de eigenaar was of om aan te geven waar de velden in de Maasheggen lagen. Deze zijn, na veel speurwerk, vereeuwigd en gegraveerd in smeedijzeren platen die bevestigd zijn op de poorten.

Langs de wandelroute in een weiland hebben we het afgelopen najaar een poel gegraven. Want ook amfibieën en reptielen moeten een habitat krijgen. Een zwembadje in het Maasheggengebied voor de groene padden, de geelzwart gekleurde salamanders en kikkers groot en klein. Lopend door de weilanden vertel ik de aannemer over de sporen die ik zie van de das, die hier nu veelvuldig voorkomt. Dat is hem welbekend. Hij komt uit Sint Agatha, een klein idyllisch dorpje aan de Maas. Hij verteld over het NK- maasheggen vlechten dat elk jaar begin maart plaats vindt op een steeds andere plaats in het gebied. Doel van het NK- vlechten is het eeuwenoude ambacht van het heggenvlechten onder de aandacht te brengen. Én de heggen zelf te promoten aan en groter publiek. Dat laatste lijkt te lukken want er komen jaarlijks duizenden bezoekers op af.

Aan het einde van de dag, moe gestreden van het werken in de klei keren we voldaan huiswaarts want de klus is ook nog binnen de geplande tijd gedaan. Als volgend voorjaar de heggen weer beginnen te bloeien, komt u dan ook de hekken bekijken, de draaipoortjes proberen en genieten de Maasheggen?

Bezoekersinformatie Maasheggen