In maart was onze collega Marieke Schatteleijn met de filmploeg voor het KRO-NCRV programma Binnenste Buiten bij ons te gast in Midden-Limburg. Ze wilden graag een item over de 'paddentrek' maken. Als boswachter ecologie en herpetoloog (lees ‘paddenman’) een mooie gelegenheid voor mij om de amfibieën eens letterlijk in de spotlights te plaatsen.

Met het zachte weer van midden februari waren de beesies al begonnen met hun jaarlijkse trektocht richting hun voortplantingswateren. De hormonen gierend door de toch doorgaans koele salamander-, padden- en kikkerlijfjes. Niets ontziend en met gevaar voor lijf en leden op weg, met maar één enkel doel voor ogen: seks! Oh ja, en nageslacht natuurlijk.

Op zoek naar padden

Ik had twee mooie, soortenrijke en goed bereikbare gebieden geselecteerd voor de opnames, namelijk Nationaal Park de Meinweg en De Doort. De verkenning vooraf verliep perfect, genoeg kansen voor mooie plaatjes, nu alleen de “sterren” zelf, onze trekkende amfibieën, nog… Maar toen kwam de vorst terug. Een week lang temperaturen van -3, -4 graden Celsius in de nachten. Dat betekende dat onze opnamedag werd verschoven het was echt te koud en ’s nachts geen amfibieën meer op trek. Handig hulpmiddel om te raadplegen hierbij is de website www.padden.nu waar talloze paddenoverzetters hun resultaten op publiceren.

Niet veel later zagen de weersvoorspellingen er veelbelovend uit. Weliswaar weinig neerslag, amfibieën houden van een hoge luchtvochtigheid, maar flink hogere minima van +6 tot +8 graden Celsius. Super! Als herpetoloog weet je dan, die beesten gaan lopen, dat kan niet anders. De redactie en Marieke: ‘Weet je zeker dat er dan wat te zien zal zijn Stephan?’  ‘Heel zeker!’, blufte ik. Het weer laat zich niet regisseren, maar de natuur, of in ieder geval de trefkans, wel degelijk. Alles uit de kast trekken dus.

Onderzoek

Op Nationaal Park De Meinweg zijn in het kader van het jarenlange onderzoek naar de knoflookpad al schermen gezet en emmers ingegraven Die zouden diverse soorten kunnen opleveren. Zelf plaatste ik op strategische plekken in De Doort, in totaal 11 amfibieën-fuiken, die ook voor onderzoek gebruikt worden, verdeeld over 4 wateren. Dat zou ook moeten helpen. Vol vertrouwen dat Moeder Natuur voor de rest zou zorgen ging ik huiswaarts.

Opnames

Op de opnamedag was het weer perfect, zacht en droog met een zonnetje. Op de Meinweg leverden de emmers volgens plan de eerste amfibieën op. Als bonus zagen we daar een vroege zonnende zandhagedis. De Doort was ronduit spectaculair! Alle mogelijke amfibieën-soorten zijn gespot. Sommige fuiken met tientallen watersalamanders van drie verschillende soorten, waaronder ook heuse waterdraken, de kamsalamanders. En stiekem gehoopt maar eerlijk is eerlijk, eigenlijk niet verwacht, maar liefst 3 (!) trekkende boomkikker-mannen. In het grasland onderweg naar de voortplantingswateren! Bizar zo vroeg in maart, maar supergaaf!

Zien hoe al dat moois eruit ziet? Kijk dan Binnenste Buiten van 15 april terug.