Zondagochtend, half negen. Ik sta bij de ‘Mussenbaan', een pad aan de westzijde van NO De Groote Peel. Het is een prachtige dag en de voorspellingen zijn goed. Voor me ligt een mooi natuurgebied en een hele dag om dit gebied te beleven. Man naar voetbal, kids de deur uit, moeder gaat op stap. Rugzak gevuld met een boterhammetje, en een flinke fles water en camera om mijn nek. Meer heb ik niet nodig vandaag. Het plan is om van West naar Oost te lopen, én om vanmiddag de ‘Paardenbegrazingroute’ te lopen.

De Groote Peel is 1400 ha groot en het kleinste Nationale park van Nederland. Het gebied dwars doorsteken en af en toe een lus maken is gemakkelijk te doen in een dag. Buiten de uitgezette wandelroutes, die bij het Buitencentrum beginnen, kom je er weinig mensen tegen. Er wordt niet gefietst en er rijden geen auto’s. Het enige wat je – behalve een enkele wandelaar – tegen kan komen zijn vogels, koeien en als je geluk hebt een ree, vos of zwijn.

Weidevogelparadijs

Via het weidevogelgebied loop ik het gebied in. Vijf blauwe reigers vliegen op uit een weiland en putters en boompiepers kwetteren er vrolijk op los. Via de Astense Moostscheiding wandel ik richting de grote waterplas ’t Elfde. Ik neem het pad achter ’t Elfde omdat ik een kijkje wil nemen bij het Steltlopersven. Daar foerageren op dit moment lepelaars. Regelmatig sta ik stil om te genieten van de rust en het uitzicht over het water. Met gesloten ogen geniet ik van de zon op mijn gezicht, de zachte wind en het geluid van een vlucht ganzen die boven mijn hoofd vliegt. Zalig!

Startpunt paardenbegrazingsroute

Moe maar voldaan – zoals dat heet – kom ik na een prachtige wandeling bij het Buitencentrum. Even een plaspauze en een babbeltje met collega’s en dan snel weer verder. De Paardenbegrazingroute loopt over een zandrug waar geen veen in de ondergrond zit. Het biedt dan ook een totaal andere beleving. Via een smal pad en een klaphek loop ik het begrazingsgebied binnen. In het bosje slenteren Shetlandse pony’s in verschillende kleuren en maten. Sommige zijn nieuwsgierig en lopen voorzichtig mijn kant op. Andere galopperen verder over het pad. Ik begroet ze en loop verder.

Onbeschrijflijk mooi

Onderweg zie ik een ree wegspringen. Een paardenbijter (libel) hangt als een sieraad in een berk. Verderop bij een bank en een trapje over de afrastering heeft zich een groep pony’s en koeien verzameld. Het is inmiddels harder gaan waaien en de dieren genieten van de schaduw en luwte onder een grote boom. Dan maar even omlopen zodat ik ze niet hoef te storen. Op de Amsloberg, het hoogste punt van De Groote Peel, heb ik een prachtig uitzicht over het uitgestrekte gebied. Het goudgele licht van de middagzon kleurt het landschap. De wind is nu fors en de wolkenpracht onbeschrijflijk mooi. Ik pauzeer bij de trektelpost en maak een kort praatje met de vogeltellers. Trots vertellen ze over hun waarneming van twee visarenden.

Een bliebje op mijn telefoon waarschuwt me dat het tijd wordt om de laatste etappe in te zetten. Jammer, ik ben nog lang niet moe. Thuisgekomen geniet ik nog na van de foto’s. Vooral de foto’s van de pony’s en het uitzicht vanaf de Amsloberg zijn prachtig. De Paardenbegrazing is toch wel mijn favoriete plekje in de Peel. Elke keer weer genieten!

Zelf wandelen?

Ook deze prachtige wandelroute Paardenbegrazing lopen? Kijk op de website voor meer informatie en download de route: https://www.staatsbosbeheer.nl/natuurgebieden/de-pelen/routes