Het is februari 2012, hartje winter en het vriest dat het kraakt. De waterplassen van het Schuitwater zijn sinds jaren weer bedekt met een dikke laag ijs. ’s Middags omstreeks half vier belt boswachter Ralf van Bree opgewonden zijn thuisbasis, het Staatsbosbeheerkantoor in Horst. “Ik sta bij de beverburchten in het Schuitwater en er zit een bever op het land en ik kan er gewoon bij in de buurt komen”. Met de videocamera in aanslag spoed ik me naar het Schuitwater. En warempel de bever scharrelt nog steeds rond op het land. Zelfs van het fluisterende gepraat van Ralf en mij trekt de bever zich niets aan. Dit is wel héél bijzonder!

Respect voor oranje
De dagen erna kunnen we de klok er op gelijk zetten. Klokslag 15.30 uur is de bever te vinden bij zijn burcht al dan niet op het land, op het ijs of in het ijsvrije deel van het water. Alle dagen gaat de videocamera mee, want zo’n kans om een bever van dichtbij te filmen krijgen we wellicht nooit meer. De bever trekt zich helemaal niets aan van onze aanwezigheid. Één keer doe ik zelfs met groot respect voor de vlijmscherpe oranje tanden een stap achteruit omdat de bever dreigt over mijn voeten te lopen. Je weet maar nooit wat een bever doet als hij plotsklaps beseft dat hij bij een mens op de tenen staat.

Unieke video beelden
Uiteindelijk hebben we een aantal hele mooie video’s kunnen maken. Natuurlijk halen de beelden bij lange na niet de kwaliteit van die van cameraman Willen Berents van de film ‘Holland, natuur in de delta’. Maar toch, we hebben een aantal momenten uit het leven van een bever kunnen vastleggen. Zo kun je van dichtbij zien hoe de bever zich wast, twijgen schilt, de bast van een boom trekt en een boomstammetje doorknaagt.

Kijk op: http://bit.ly/1MrCCoE

Uiteindelijk zijn we later meer te weten gekomen over deze bever. Binnenkort hierover meer in ‘De oude (bever)dame van het Schuitwater (deel 2)’