In 2019 kwam de landschapsvisie Kloosterenclave Ter Apel en omgeving, met als doel om de omgeving van het klooster mooier te maken. Daarna hebben wij de eerste zichtlijnen open gemaakt, zodat je vanuit het bos goed zicht hebt op het klooster en andersom. Maar daarmee zijn we er nog niet. Samen met de beheerder, teamleider en landschapsadviseur loop ik regelmatig een rondje door het Kloosterbos. Vanuit verschillende specialisaties discussiëren we over hoe we het Kloosterbos nog mooier kunnen maken. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld vuilstort opgeruimd, slootvuil opgeruimd, bruggen schoongemaakt, bankjes opgeknapt en paden opnieuw bezand. De komende maanden staat er nog veel meer op stapel.

Het is rumoerig in en om de bossen bij Ter Apel. We werken met man en macht én met varkens aan de natuur. Dat is nodig door het veranderende klimaat en door de neerslag van stikstof. Noodzakelijk dus, maar niet altijd leuk.

Veel mensen die door de bossen van Ter Apel lopen hebben een mening over hoe het bos er nu bij ligt. En dan met name de sparrenbossen in het noordelijke gedeelte van het bos. Geloof me, ook intern voeren wij discussies over de toekomst van deze bossen.

Op 15 november starten de werkzaamheden in het bos rondom het klooster Ter Apel. Onlangs brachten we met de aannemer een bezoek aan dit bos. De werkzaamheden worden met de hand en een motorkettingzaag uitgevoerd. Om het werk veilig te kunnen uitvoeren, sluiten we het kloosterbos tijdens de werkzaamheden af voor bezoekers.

Om de Ter Apelerbossen gevarieerd en toekomstbestendig te houden maken we ruimte voor jonge en vitale bomen (‘dunnen’ en verjonging van bos) en kappen we risicobomen langs wegen en paden.

De komende weken wordt er gewerkt in het Kloosterbos in Ter Apel. Er komen zichtlijnen en de vijver wordt opgeknapt. Het parkbos wordt in ere hersteld.

Ah nee hé, regen! Na een aantal weken met goed weer, zou het vandaag toch niet zo zijn dat het blijft regenen. We gaan vandaag namelijk een mooi stukje natuur afronden en dat willen we feestelijk afsluiten. Slecht weer kunnen we dus niet gebruiken.

Wie had kunnen weten dat de Steenbraam meedingt naar ‘De soort van Groningen’! Aan terreinbeheerders als soortenkenners werd gevraagd naar suggesties van dier- en planten soorten welke nou typisch zijn voor onze provincie. Niet gehinderd door fantasie worden soorten tevoorschijn getoverd. Namen waar bestuurders en beleidsmensen, laat staan gewone mensen, nog nooit van gehoord hadden. Maar ze bestaan echt.

Romantiek tussen de bomen. Om over te dromen in het koude seizoen.