Hoi! Vandaag wil ik je graag wat vertellen over hoe ik leef. Maar voordat ik dat doe, wil ik je eerst iets vertellen over mijn charmante uiterlijk! Wat zeg nou zelf, heb je ooit een dier met zo’n mooie kop gezien? Bert Jan heeft er vorige week wat beelden van gemaakt. Daarop zie je mij en mijn familie heen en weer lopen.

Opvallende verschijning

Wij dassen zijn ingedeeld in de familie van de marterachtigen (Mustelidae). Hiermee ben ik een klein beetje familie van bijvoorbeeld de boommarter, steenmarter, maar ook de otter. Wereldwijd zijn er vier soorten dassen. Er zijn binnen de Meles meles familie 4 soorten te onderscheiden. De Europese das, Aziatische das, Japanse en de Kaukasusdas. Heel kenmerkend is mijn kop met twee zwarte oogstrepen. Mijn onderkant is volledig zwart en op mijn rug heb ik zwarte haren met witte puntjes waardoor ik grijs lijk. Sommige dassen zijn helemaal wit, zwart of lichtbruin, maar die heb ik zelf nog nooit ontmoet.

Mijn leven in cijfers

Ik word maximaal 80 centimeter lang en heb een staartje van ongeveer 15 centimeter. De vrouwtjes zijn wat kleiner, die zijn ongeveer 70 centimeter en hebben vaak een iets langer staartje. Verder lijken wij mannetjes en vrouwtjes heel erg veel op elkaar. In de winter ben ik op mijn zwaarst, maar wie niet? 😉 Dan heb ik veel gegeten en weeg ongeveer 17 kilogram. Als het kouder wordt ga ik niet in winterslaap, maar ik doe wel veel minder. Op die manier probeer ik wat energie te besparen. Ik ga het liefst mijn huis (burcht) uit als het donker is. Daarom zie je mij niet veel. Alleen in de zomermaanden ben ik actief voor zonsondergang. Maar dan blijf ik wel in de buurt van mijn burcht tot het echt donker is.

Leefgebied

Mijn familie woont vrijwel in heel Europa waar geschikt leefgebied is. In Nederland wonen we voornamelijk in Limburg, de Veluwe en Drenthe. Maar dus ook sinds een aantal jaar in Groningen. Inmiddels ben ik van de rode lijst verdwenen dus over het algemeen gaat het goed met mij in Nederland. Toch zijn mijn burchten nog wel beschermd. Die mogen dus niet zomaar weggehaald worden. En gelukkig maar, want zo’n burcht bouwen is niet eenvoudig.

Dassenpopulatie in Nederland

Lange tijd werd er op mij gejaagd vanwege mijn vacht. Van mijn haren werden bijvoorbeeld scheerkwasten gemaakt. Sinds 1942 is dat gelukkig niet meer toegestaan. In Nederland leven ongeveer 6.000 dassen. Dat lijkt misschien veel, maar wanneer ik naar andere diersoorten kijk vind ik dat wel meevallen. Het aantal vossen is bijvoorbeeld ongeveer 130.000 en van reeën zijn er ongeveer 100.000 in Nederland. Volgens de laatste metingen leven er in de provincie Groningen ongeveer 100 dassen. In Westerwolde een stuk of 30.

Jonge dassen

In februari worden de jongen geboren. Ze zijn de eerste weken blind, hebben een beetje haar en zijn roze/grijs van kleur. Na ongeveer vijf weken gaan hun ogen open en na acht weken komen ze voor het eerst boven de grond. Dat zou betekenen dat je mijn jongen voor het eerst halverwege april kan zien!

Het leven in een burcht

Gemiddeld wonen we in Groningen met z’n drieën in een burcht. Wat vaak voorkomt is dat naast de jongen en de moeder nog wat jongen van het jaar ervoor in de burcht wonen. Die worden jaarlingen genoemd. Ze blijven soms het hele jaar door nog in de burcht rondhangen. Wanneer de nieuwe jongen opgroeien is dat vaak het moment dat ze vertrekken. Anders is er misschien niet genoeg voedsel voor iedereen. Ze zwerven dan wat rond door de hele provincie en zoeken hun eigen plekje. Wij wonen nu met z’n vieren in de burcht.