In 2019 kwam de landschapsvisie Kloosterenclave Ter Apel en omgeving, met als doel om de omgeving van het klooster mooier te maken. Daarna hebben wij de eerste zichtlijnen open gemaakt, zodat je vanuit het bos goed zicht hebt op het klooster en andersom. Maar daarmee zijn we er nog niet. Samen met de beheerder, teamleider en landschapsadviseur loop ik regelmatig een rondje door het Kloosterbos. Vanuit verschillende specialisaties discussiëren we over hoe we het Kloosterbos nog mooier kunnen maken. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld vuilstort opgeruimd, slootvuil opgeruimd, bruggen schoongemaakt, bankjes opgeknapt en paden opnieuw bezand. De komende maanden staat er nog veel meer op stapel.

Snoeien én opruimen

De zichtlijnen die we gemaakt hebben, groeien snel dicht. De komende weken gaan mijn collega’s samen met team Binnenwerk de zichtlijnen weer open maken. Ze verwijderen alleen de jonge stammen/takken (opslag), er worden geen dikke bomen weggehaald. De rododendrons langs de vijver worden gesnoeid, en ze ruimen de stapels takken op die er nog liggen.

Ik snap dat takken opruimen uit mijn mond wat verwarrend klinkt. Want in principe laten we die altijd in het bos liggen, dood hout leeft immers. Maar het Kloosterbos is anders dan andere bossen. Het is namelijk een parkbos, en dat betekent dat het een andere uitstraling heeft dan de andere bossen die wij beheren. Het bos heeft hier een opgeruimd karakter.

Kleurrijke bosbodem

Bij een parkbos horen ook stinzenplanten. Dat zijn voorjaarsbloeiende planten zoals sneeuwklokjes, krokus, bosanemoon, gele anemoon en sneeuwroem. Dit najaar gaan er zo’n 10.000 bolletjes de grond in om de bosbodem in het voorjaar kleur te geven. Wat zal dat er mooi uitzien!

Tolhek in ere hersteld

Aan de Sellingerstraat, naar de ingang van de kerk, hing tot een aantal jaar geleden een mooi hek. Een 250 jaar oud tolhek om precies te zijn. Dit tolhek stond ooit in de stad Groningen, langs het Winschoterdiep. Toen het tolhek niet meer nodig was voor de stadstolheffing, en het in de weg stond voor het toenemende autoverkeer langs het Winschoterdiep, werd het verplaatst naar het klooster in Ter Apel. Men was destijds bezig met restauratiewerkzaamheden aan het klooster en maakte plannen om een omgeving met allure aan te leggen. Eén en één is twee.

Een paar jaar geleden kregen we het advies om het hek te verwijderen. Het zou niet goed meer hangen en was daardoor onveilig voor bezoekers. Het hek ging naar een opslag tot er geld was om het hek in ere te herstellen. Dat is nu gelukt. De komende periode wordt hieraan gewerkt. Het hek komt dus over niet al te lange tijd weer terug aan de Sellingerstraat.

Een extra brug voor beter water

De vijver in het Kloosterbos heeft ons heel wat grijze haren bezorgd. Het is een hele uitdaging om die schoon te houden. Maar we hebben nu een goede pomp die lijkt te werken. Aan de noordzijde van de vijver gaat het water nu via een dam naar een slootje. Dankzij financiering van de provincie Groningen kunnen we deze dam vervangen door een brug. Deze brug krijgt dezelfde uitstraling als de bruggen die al in het wandelbos liggen. Zonder dam stroomt het water veel beter, wat zorgt voor een betere waterkwaliteit. Daarnaast vinden wij het voor de beleving van dit parkbos een pluspunt. De brug wordt nu gemaakt en ik verwacht dat we hem komende winter kunnen plaatsen.

Blijven poetsen en dromen

De komende maanden gaat er dus een heleboel gebeuren. Maar we blijven onze rondes maken door het Kloosterbos om samen te kijken hoe we het bos nóg mooier kunnen maken. En hoe we de relatie tussen het klooster en het bos nog meer kunnen versterken. Ik droom bijvoorbeeld over een semi verhard pad door het Kloosterbos zodat iedereen van dit mooie bos kan genieten. Heb jij daar ook ideeën over? Ik hoor ze graag!

Boswachter Jelka