Hond Nelson belooft hier plechtig aan Boswachter Beppie zich aan de regels te houden.

Het is maandagmiddag en ik maak een stevige wandeling door één van de gebieden in Oost-Groningen. Komende week heb ik hier een excursie met een groep studenten, dus ik bepaal vandaag de route en bekijk wat er leuk is om te vertellen onderweg. Tussen de bomen naast het open grasland zie ik een wandelaar opdoemen met een grote, zwarte hond. Het beestje is niet aangelijnd.

In de ruim vier maanden dat ik rondloop in mijn groene pak, zijn de gesprekken met hondenbezitters van loslopende honden niet meer op twee handen te tellen. Over het algemeen verlopen deze gesprekken vriendelijk en prettig. In dit geval zal het gesprek iets anders verlopen dan ik van tevoren had kunnen vermoeden.

In het gebied waar ik loop is er een aanlijnplicht voor honden. Ik besluit daarom om richting de mevrouw te lopen en haar vriendelijk doch dringend te verzoeken de hond aan de lijn te doen. Terwijl ik dat doe schrikt de vrouw zichtbaar.

Boze blik

Maar dan buigt de schrikreactie snel om in een boze blik. Ze pakt haar hond bij het nekvel en brandt los. Een stroom van onaardige woorden komt over mij heen. Een korte, nette samenvatting: de mevrouw vindt het belachelijk dat ze hier niet met haar hond los mag lopen, want in de buurt is geen alternatief. Ook doet haar hond geen vlieg kwaad en luistert altijd. Daarnaast laten andere hondenbezitters hun honden hier ook loslopen, dus ze vindt dat haar hond dat dan ook mag.

Tijdens het betoog van de mevrouw, probeert de hond los te komen en gromt steeds harder in mijn richting. In mijn gedachten zie ik de hond al hangen in mijn been, als de vrouw de controle over de sterke hond zou verliezen. Ik negeer de gedachte gemakshalve maar even.

Beduusd

Ik probeer de vrouw tot de rede te brengen en uit te leggen waarom de hond aan de lijn moet. Ze pakt met een ruk de riem en lijnt haar hond aan. Ze loopt met grote passen, al mompelend weg. Ik kijk haar beduusd na.

Vrijheid samen met je hond

Gelukkig zijn dit soort gesprekken meer uitzondering dan regel. Maar toch begrijp ik de boze hondenbezitter ook wel weer. Je hond kan alle energie kwijt als ‘ie losloopt en het geeft een gevoel van vrijheid samen met je hond. Dat gevoel ken ik zelf ook! Zo wandelde ik laatst met een vriendin en haar hond Nelson in het Adriaan Tripbos bij Sappemeer. Een gedeelte van dit bos is losloopgebied voor honden. Zo zijn er meer van dit soort gebieden door het hele land. In dit geval is er een zwemplas, een grote bult, een strandje en veel gras om overheen te rennen. Hond Nelson is dol op zwemmen en spelen met andere honden, dus hij kon zijn geluk niet op.

Toch zijn er in alle gebieden regels, en die zijn er niet om te pesten.

Schade aan natuur en hinder bezoekers

Loslopende honden kunnen schade veroorzaken aan de natuur én kunnen hinderlijk zijn voor andere bezoekers. Zo kan een loslopende hond achter een haas of een ree aanrennen met alle eventuele gevolgen van dien. Je kan je hond dan wel onder appel hebben, maar het instinct van de hond kan sterker zijn. In het broedseizoen (15 maart tot en met 15 juli) is het al helemaal oppassen. Vogels hebben rust nodig in deze tijd van het jaar, en daar horen geen snuffelende en blaffende honden bij. En ook geen snuffelende en blaffende mensen natuurlijk 😉

Goed lezen en genieten

Kijk goed als je het gebied in komt of je er wel of niet met een hond mag wandelen en of je hond aangelijnd moet zijn of niet. Binnen een gebied kunnen de regels ook weer verschillend zijn, dus let op waar de borden staan. Het is altijd belangrijk, ook als je hond los mag, dat het beestje geen dieren verstoort of andere bezoekers verhinderd. Hou je hond dus altijd onder appel.

En dan nog als laatste, een niet onbelangrijke regel: vergeet niet te genieten. Er is zoveel moois met en zonder honden te ontdekken, dus ga erop uit en bekijk het met eigen ogen!

Boswachter Beppie