Bij Staatsbosbeheer vinden we het belangrijk om jongeren kennis te laten maken met ons werk en daarbij ook de nodige werkervaring op te laten doen. Ik ben altijd blij als er weer een stagiaire naar Westerwolde komt. Iemand met een frisse blik en een andere kijk op zaken. Dat houdt ons scherp en geeft interessante discussies. Momenteel loopt Sybe bij ons stage. In dit blog stelt hij zich voor en neemt hij jullie mee naar zijn onderzoeksgebied.

Hoi allemaal,

Mijn naam is Sybe van der Roest en ik loop komend halfjaar stage bij Staatsbosbeheer in Westerwolde. Dat doe ik vanuit mijn hbo-studie toegepaste biologie. Staatsbosbeheer heeft mij de opdracht gegeven om de bossen rondom Ter Apel klimaatbestendiger te maken. Momenteel ligt mijn focus op de adelaarsvaren die een bos stil laat staan.

Invloed van adelaarsvaren

In de oude bossen rondom Ter Apel is de adelaarsvaren steeds dominanter aanwezig. Deze varen brengt mooie plaatjes met zich mee als ze fris groen zijn, en hebben ook enige charme wanneer ze beginnen te verwelken en bruine vlaktes achterlaten. Wat is er dan nu aan de hand? Onder de varen kan naar verloop van tijd nauwelijks tot niks meer groeien. Dit komt door het zure milieu dat hij creëert. Dit zure milieu, dat versterkt wordt door de stikstofdepositie, zorgt ervoor dat bladeren en takken enorm langzaam afbreken. Uiteindelijk raakt de bodem zo zuur dat hij alleen nog geschikt is voor de varen en niet voor mossen, kruiden of opkomende bomen. De biodiversiteit is in situaties waar de adelaarsvaren de overhand heeft genomen erg laag. Dit is niet altijd erg, het is een zeer stabiele situatie. Maar te stabiel kan nadelig zijn voor de toekomst. Mocht er een boom in een bos met adelaarsvaren omvallen, dan komt er niks anders terug dan alleen varens. Wordt er niks aan gedaan, dan kan dit gemakkelijk honderden jaren aanhouden.

Proefvlakken

Hier kom ik dus kijken. In het Roelagerbos, ten noorden van Ter Apel, heb ik enkele proefvlakken gemaakt. In november van dit jaar zijn deze vlakken bewerkt met een bosfrees. De humuslaag is tot fijner materiaal verpulverd waardoor het in theorie sneller zal afbreken. Het effect is dat het milieu van de bodem niet meer geschikt is voor een totale bedekking van de varen. Er komen gradiënten, verschillen, in de bodem. Deze nieuwe situatie biedt de kans voor natuurlijke verjonging van eik, berk, beuk of van andere soorten die hun zaden in de bodem hebben zitten. We willen een divers bos, daarom worden er na enkele jaren ook nieuwe soorten aangeplant zoals esdoorn, populier en linde. Door deze diversiteit zal het bos weerbaarder zijn tegen ziektes, plagen en het veranderende klimaat.

Het is nog onbekend of dit gaat werken, daarom zijn er eerst enkele proefvlakken gemaakt die voor drie jaar worden gemonitord.

Bekijk het zelf

Bent u geïnteresseerd in hoe het er uit ziet? Dan kunt u een wandeling maken door het Roelagerbos dat onderdeel is van de Ter Apelerbossen. Volg het boswachterspad en u zult de proefvlakken vanzelf treffen.

Groetjes,

Sybe van der Roest