Al wandelend is het prachtige Groninger land optimaal beleefbaar. Daarom loopt collega Chantal de Jonge dit jaar de zuidroute van het Pronkjewailpad. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 18e etappe gaat van Garnwerd naar Oldehove, door het historische wierdenlandschap van Middag-Humsterland.

Het is hier in het Westerkwartier weer puzzelen met het openbaar vervoer. Door de week rijdt er ieder uur een bus tussen Oldehove en Garnwerd, maar die rijdt in het weekend niet. Ik heb dus niet veel keuze en ga deze week op vrijdag lopen.

Graspad

Ik heb me vooraf voorbereid op weer een stuk autoweg, maar tot mijn verassing loop ik Garnwerd niet over de weg of fietspad uit, maar over een vers gemaaid pad door een weiland. Dat zouden ze op meer plaatsen moeten doen! Ik wordt ook enthousiast van het mooie eenvoudige bruggetje. Al ben ik na het oversteken wel iets minder enthousiast. Het geheel is niet heel stabiel meer.

Reitdiepveer

Bij Schifpot steek ik de weg en het Aduarderdiep over en moet dan toch weer een fietspad op tot aan Aduarderzijl. Hier is een stempelpost bij de camping en het rustpunt. Er hangt een uitgelaten, gezellige sfeer onder de fietsers die bij het veer staan te wachten om het Reitdiep over te steken naar het aangrenzende Hogeland. Tijdens het wachten bewondert men elkaars elektrische fietsen.

Allersmaborg

Onderweg naar Ezinge maakt de route eerst nog een ommetje rond de Allersmaborg. De borg zelf is niet te bezichtigen, maar het omliggende terrein dat beheerd wordt door Staatsbosbeheer wel. In de boomgaard is een stempel verstopt in het minibibliotheekje.

Dan gaat de route door naar Ezinge zelf. In Ezinge aangekomen loop ik eerst een stuk door een wijk die onmiskenbaar gebouwd is voor sociale woninghuur.  Hoeveel plaatsen in Nederland hebben niet exact dezelfde wijken, met dit soort huizen zonder enige vorm van eigenheid of opsmuk? Het vormt nogal een sterk contrast met de rest van Ezinge, waaronder het kerkje op de wierde (of wat daar van over is) en de leuke historische huisjes en straten daaromheen.

Wierdenmusuem

Ik breng een bezoekje aan het wierdenmuseum. Uiteraard om een stempel te halen, maar ook om even binnen kijken. Het is een groot modern gebouw, dat wekt hooggespannen verwachtingen. Maar de tentoonstelling over Wierden is maar heel bescheiden. Wat vooral indruk maakt zijn de foto’s van het afgraven van een deel van de Wierde van Ezinge en andere wierden. Net als de skeletten van twee paarden en een hond die ter plaatse in een graf werden aangetroffen. Online lees ik: ‘Het echte museum is buiten’. Dat is natuurlijk zo, dus ik wandel verder.

Dorpsplein Saaksum

Na Ezinge is het weer een stuk over de weg lopen. Er wordt hier stevig doorgereden, dus dat wandelt niet echt prettig. Ik ben dan ook blij om in Saaksum aan te komen. Een mooi en bovendien gastvrij dorp. Er is hier een dorpsplein met een kapschuur met zitplekken en zelfs een openbaar toilet.

Oldehove

Het laatste stuk naar Oldehove is weer over een fietspad tussen de velden door. In Oldehove zijn er stempelposten bij de supermarkt en de kerk. Het is even zoeken naar het pad naar de kerk, die volledig ingeklemd tussen allerlei woningen ligt. Op een bord aan de voorkant staat dat pronkjewail-wandelaars in de kerk kunnen stempelen en de kerk kunnen bezichtigen, maar helaas zitten alle deuren op slot. Pas bij mijn tweede rondje rond de kerk lees bij de achterdeur dat je dan wel eerst ergens een sleutel moet gaan halen. Ik wil mijn bus niet missen, dus dat doe ik maar niet.