Kropswolderbuitenpolder

Al wandelend is het prachtige Groninger land optimaal beleefbaar. Daarom loopt collega Chantal de Jonge dit jaar de zuidroute van het Pronkjewailpad. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 15e etappe is de laatste van de Veenkoloniën en gaat van Hoogezand terug naar Groningen Stad.

Hoogezand

Startend vanaf station Martenshoek begint de etappe met het laatste stukje Hoogezand. Eerst door een straat met kleine arbeidershuisjes en dan over een bedrijventerrein. Daar is ook de eerste stempelpost van de dag, het bus-museum. Het museum gaat pas later op de dag open, maar er ligt een stempel klaar in een kastje bij de achterdeur.

Molen Mulder Pot

Dan gaat de route een stukje richting Kropswolde, langs het fraaie treinstation naar molen Mulder Pot. Jammer, ik wil graag even binnen kijken, maar de molen is in verband met vakantie gesloten. Een bakje met de sleutel voor de brievenbus waar de pronkjewailstempel in zit, is verstopt in de molensteen die op het erf ligt. Dat dan weer wel.

Kropswolderbuitenpolder

Als ik mijn stempel heb gezet heb laat ik ook de weg naar Kropswolde achter me en ga het fietspad in de richting van de Kropswolderbuitenpolder op. Vele kilometers fietspad langs dit fraaie natuurgebied volgen. Hoewel het broedseizoen al lang voorbij is heeft het Groninger Landschap het dijkje langs het fietspad, waar ik viel liever zou willen lopen, overal afgesloten met hekken. Er zit niks anders op dan het fietspad maar aan te houden. Met links van het pad een hek en rechts van het pad ook. Lekker de natuur in? Nou nee, de natuur blijft hier veilig op afstand. In de verte zijn allerlei vogels te zien. Maar vraag me niet welke, ik kom nergens dichtbij genoeg om ze echt goed te kunnen zien.

Goeiedag!

Wat het ook niet beter maakt is het deze zondagmiddag werkelijk ontzettend druk is met hele hordes fietsers. Ik kom vandaag meer recreanten tegen dan alle andere etappes samen. Leuk hoor, al die vriendelijke Groningers, maar na een keer of duizend ‘Goeiedag, goeiedag, goeiedag’ vind ik het wel mooi geweest.

Als ik het fietspad eindelijk kan verlaten is er een stukje heen en weer terug naar een restaurant in Waterhuizen. Eigenlijk doe ik dat liever niet, maar ik ben ondertussen wel toe aan een bakje koffie, dus ga toch maar. Maar ook hier is het ontzettend druk. Auto’s zoeven voorbij, en op het terras zit een publiek waar ik me niet bij thuis voel. Ik drink mijn koffie en ga zo snel mogelijk weer op weg. Zelfs een pronkjewailstempel hoeft voor mij niet.

Winschoterdiep

Dan volgt een stuk aan het water, het Winschoterdiep. Gelukkig nu eens niet over het fietspad, want hier kan ik wel over de dijk lopen. Dat loopt alweer een stuk beter. In Groningen aangekomen beland ik alweer op een industrieterrein. Voordeel daarvan is dat het hier op zondagmiddag wel ontzettend rustig is. Totdat ik vlak voor station Europapark bij een bouwplaats aankom. Hier wordt ook op zondag gewerkt. Die suggestie wordt althans gewekt door de acht (!) verkeersregelaars die op de praktisch uitgestorven straat een verdwaalde wandelaar (mij dus) of fietser weinig vriendelijk manen om maar snel over te steken.

Groningen: waar de trein een bus is, of de bus een trein?

Mijn plan om de trein terug naar Martenshoek te nemen valt ook in duigen. Er rijden vandaag geen treinen in Groningen. Dan maar met de vervangende bus. Als ik in de bus wil inchecken blijkt dit niet te kunnen. Dat had ik op het perron moeten doen. De chauffeur legt uit: dit lijkt wel een bus, maar is eigenlijk de trein. Tja, dat had ik niet kunnen bedenken.