Het Pronkjewailseizoen is in volle gang! Al wandelend is het prachtige Groninger land optimaal beleefbaar. Collega Chantal de Jonge loopt de zuidroute van het Pronkjewailpad. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 13e etappe gaat van Stadskanaal naar Veendam.

Eindeloos Stadskanaal

Hoe lang is Stadskanaal? Heeeel lang. De vorige etappe heb ik al verschillende kilometers door Stadskanaal gelopen, maar deze etappe heb ik nog zeven kilometer Stadskanaal voor de boeg. Als ik met de auto langs het kanaal rijd vind ik het al eindeloos lang, maar al wandelend valt het me eigenlijk wel mee. Af en toe een kleine omweg, even een paadje achter de huizen langs of door een parkje. Verder is het vooral weer huizen kijken. Deze keer geen grote villa’s maar veel arbeidershuisjes, maar geen twee huizen die hetzelfde zijn. En dat geldt ook voor de tuinen. Dan weer een bloemenparadijsje, dan een veld vol onkruid, of een bak grind.

Einde bebouwing

Als ik Stadskanaal eindelijk achter me laat ga ik rechtsaf een fietspad tussen de akkers op. Het is maar een heel smal padje. Passeren zal hier moeilijk gaan. Maar ik kom fietser noch wandelaar tegen. Na een aantal kilometer fietspad kom ik uit op een weg. Waar ben ik? Tja, eigenlijk ben ik nergens. In de middle of nowhere, onderweg naar Wildervanksterdallen. Wat om heel eerlijk te zijn ook niet bepaald het centrum van de bewoonde wereld is.

Ik loop langs wat verdwaalde kippenboerderijen. De kippen bij de biologische boerderij scharrelen lekker buiten en zien er bijzonder gezond uit. Hoewel de route het fietsknooppuntennetwerk volgt en er ook nog een ‘veenkolonieroute’ is kom ik ook hier geen fietser tegen. Alleen een enkele auto. Zelfs de post wordt per auto bezorgt.

Kainstobbe

In Wildervanksterdallen is zowaar een stempelpost. De Kainstobbe is voor mij het hoogtepunt van de dag. Een leuke oude boerderij met een heel uitgebreide theewinkel. De bed en breakfast ligt even stil, want het afgelopen jaar is druk verbouwd. Het lekkende dak moest compleet vernieuwd worden en ook de vloer bleek verrot. Maar nu ziet het er weer gezellig uit. In bijbehorende de boomgaard hou ik een korte pauze met een kopje Wildervankster appel vanille thee.

Uitzicht op de N33

De route wordt er niet beter op. Een van de leuke dingen van het pronkjewailpad vind ik dat je plekjes ontdekt die je anders misschien nooit gezien zou hebben. Maar vandaag bekruipt mij het gevoel dat het plekjes zijn die ik liever niet gezien had. Aan de horizon zie ik industrieterrein en suist het verkeer over de N33.

De enige fietser die ik tegenkom is een puber die plat op het stuur ligt en volledig opgaat in haar mobiele telefoon. We zitten midden in de campagne tegen appen op de fiets, maar hier is door de afwezigheid van enig ander verkeer nauwelijks gevaar en ook de pakkans is te verwaarlozen.

Bier hier

Ik loop kilometers over wegen waar behalve af en toe een boerderij verder weinig te zien is. Als ik in de buurt van Veendam kom staan er in ieder geval weer wat bomen langs de weg. Bij iedere boom ligt een verzameling bierblikjes. Boom na boom na boom hetzelfde tafereel. Ik stel me voor dat iemand hier iedere avond naar toe fietst om een paar blikjes bier te drinken, en daarbij telkens een nieuwe boom uitprobeert.

Voordat ik in Veendam aankom loopt de route eerst nog langs de motorcrossbaan. Ik heb met opzet een dag gekozen dat er niet geracet wordt, maar echt fraai is het nog steeds niet. In Veendam aangekomen wordt het (nog) niet veel beter. Naar het station gaat het voornamelijk over industrieterrein.

Station

Het overdekte busstation heeft volop perrons, maar er staat geen enkele bus en geen enkele andere passagier. Een passende afsluiting voor een ietwat vreemde wandeldag.