Het Pronkjewailseizoen is in volle gang! Al wandelend is het prachtige Groninger land optimaal beleefbaar. Collega Chantal de Jonge loopt de zuidroute van het Pronkjewailpad. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 7e etappe gaat van Bellingwolde naar Smeerling (20 km), door het mooie Westerwolde.

De etappe van vandaag start weer in Bellingwolde, waar ik nog enkele kilometers moet lopen. De eerste stempelpost is het Woldenmuseum. Dit museum wil ik graag nog eens bezoeken, maar het is vanochtend nog niet geopend, dus dat moet een andere keer.

Wuivend riet en strakblauwe lucht

Aan het einde van de bebouwing van Bellingwolde volgt de route een pad aan het water. Het landschap hier zet meteen de toon voor de dag. Bloemenvelden, riet, veel water en onverhard wandelen. Het is plotseling ook weer echt zomers geworden en het is dus echt genieten. De lucht boven de uitgestrekte rietvelden is strakblauw. Slechts een enkel onschuldig wolkje drijft voorbij. Vogels fluiten er lustig op los. Je hoort ze wel, maar ziet ze niet. Luidruchtige kikkers zijn er ook, maar die hebben vreemd genoeg een voorkeur voor de nabijgelegen sloot.

Het spoor bijster

Ik heb vandaag geen geprinte route meegenomen, maar dat was geen goed idee. De app is totaal van het padje af (letterlijk) en geeft aan dat ik over een provinciale weg loop, kilometers van mijn werkelijke route. De rest van de dag ben ik constant aan het puzzelen of ik wel goed loop. Gelukkig is er (fiets-) bewegwijzering en weet ik dat ik in ieder geval de goede kant op ga. In dit geval in de richting van camping de Wedderbergen, een stempelpost.

Zomersneeuw

De lucht is gevuld met paardenbloem- en wilgenpluis en ander ‘zomersneeuw’. Het wemelt van de vliegjes en overal waar bomen staan zweven rupsjes aan ragfijne draden door de lucht. Omdat ik me goed heb ingesmeerd met zonnebrandcrème blijft alles lekker aan me plakken. Ook andere wandelaars zie ik woest met de armen zwaaien en krabben door de kriebelbeestjes.

Rust, ruimte, recreatie

Ik was van plan om aan de doorgaande weg bij Wessinghuizen weer op de bus te stappen, maar die rijdt helaas net voor mijn neus weg. Ik heb geen zin om een uur te wachten en het loopt nog lekker, dus ik loop maar door.

Bij aankomst in Wedde valt mijn oog op een cittaslow kunstwerk met het motto ‘Rust, ruimte en recreatie’. Daar kan ik mij als recreatieadviseur bij Staatsbosbeheer helemaal in vinden!

La douce Westerwolde

Omdat ik aan een project in Westerwolde werk ben ik er regelmatig te vinden. Maar vandaag heb ik het gevoel dat ik niet in bekend gebied maar in het buitenland ben. Of op zijn minst in Zuid-Limburg. Het soms lichtglooiende landschap, de mooie overgangen tussen akkers en bosranden, zandpaden en het stralende zomerweer. Hier draait alles om natuur, landschap en genieten.

Westeresch

Nu kom ik eindelijk ook eens op de Westeresch. Dit gebied komt de laatste tijd vaak ter sprake bij Staatsbosbeheer, omdat we er een proef gestart zijn met natuurinclusieve landbouw. We werken er samen met pachters en andere betrokkenen aan manieren om natuurvriendelijk en duurzaam gevarieerde gewassen te telen. Die dan onder andere weer als streekproducten verkocht kunnen worden. Ik ben er waarschijnlijk nog iets te vroeg in het jaar. Sommige akkers zijn nog wat kaal. Maar ik vind wel de pronkjewail stempel, en in de stempelkast ligt ook een leuke ansichtkaart.

De route blijft afwisselend en het is geen straf om de laatste kilometers te lopen. In Smeerling heb ik nog net even tijd om iets te drinken in de Gasterij, voordat ik op de bus stap.