Bos op Houwingaham

Het Pronkjewailseizoen is in volle gang! Al wandelend is het prachtige Groninger land, waaronder verschillende natuurgebieden van Staatsbosbeheer, optimaal beleefbaar. Collega Chantal de Jonge loopt de zuidroute. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 6e etappe gaat van Bad Nieuweschans naar Bellingwolde (15km), en omvat de laatste wandelkilometers in het Oldambt, en de eerste in Westerwolde.

Etappe 6 Bad Nieuweschans- Bellingwolde

Bad Nieuweschans

De eerste bestemming van de etappe is het kuuroord waar Nieuweschans de toevoeging Bad aan te danken heeft. In de receptie van dit drukke resort moet de wandelaar de stempel zelf maar pakken. Niet echt volgens de pronkjewail- gedachte.

Ik duik het bos in

Ik loop Nieuweschans uit over een fietspad aan de oever van de Westerwoldse Aa. Het Pronkjewailpad houdt tot nu toe vrij hardnekkig vast aan verharde wegen en paden, maar ik laat me hier de kans niet ontnemen om een stukje onverhard te lopen. Ik duik het Bos op Houwingaham in, om verderop weer aan te haken op het fietspad.

Vaarwel Oldambt

Na Boonerschans, waar ik van alle kanten ‘begroet’ word door luid hondengeblaf, volgt weer een mooi stuk met aan weerzijden water en moeras. Dan zie ik het bord van Den Ham. Hier eindigt de wandeling door het Oldambt, en de start de tocht door Westerwolde

Stroeve start

Ik ken Westerwolde als dé wandelregio van Groningen. Maar het eerste stuk valt tegen. Ik loop over een lange kale rechte weg, met weinig te zien. Ik ben dan ook erg blij dat de route ergens een akkerland in duikt. Maar ook hier volgt weer lang, kaal en recht pad. Ik wil het eigenlijk niet toegeven, maar dit deel is best wel saai. Het weer werkt ook niet mee. Het is zon, bewolkt, zon, bewolkt. Ik doe mijn jas aan en weer uit, en weer aan en weer uit.

Terug in de bewoonde wereld

En dan ben ik eindelijk in Oudeschans. Ik ben zelden zo blij geweest om weer in de bebouwing te komen, en wat voor bebouwing! In het Vestingmusuem vertellen ze dat Oudeschans in de top 10 van leukste dorpen van Nederland staat. Dat geloof graag, want het is echt prachtig. Het lijkt wel een museum, maar is toch een echt dorp. En nog niet platgelopen door hordes toeristen.

Jammer genoeg is een van de pronkjewails van Oudeschans al afgehaakt. De plaatselijke kleding-, interieur- en tuinwinkel wil niet meer stempelen, want wandelaars kopen toch niks. Natuurlijk neem ik onderweg geen kast of bronzen beeld mee. Net als ik tijdens het wandelen ook geen tijd heb om ieder museum of borg van binnen te bekijken. Maar ik heb wel al een hele lijst in mijn hoofd met pronkjewails die ik een andere keer, in alle rust, ga bekijken.

Bellingwolde

Ik vervolg mijn weg naar Bellingwolde, dat weer een bijzonder langgerekt streekdorp is. Ik heb onderweg al veel mooie plaatsen en huizen gezien, maar Bellingwolde slaat werkelijk alles. De hoofdstraat lijkt wel een weelderige laan met prachtige bomen aan weerzijde en volop bijzondere huizen, de ene nog mooier, groter en weelderiger dan de andere.