De eindeloze horizon, onderweg naar Nieuw-Beerta

Het Pronkjewailseizoen is in volle gang! Al wandelend is het prachtige Groninger land, waaronder verschillende natuurgebieden van Staatsbosbeheer, optimaal beleefbaar. Collega Chantal de Jonge loopt de zuidroute. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 5e etappe gaat van Oostwold naar Bad Nieuweschans (18km).

Het is begin mei, maar er zijn alweer winterse buien voorspeld. Ik was de afgelopen week snipverkouden en ben nog niet helemaal hersteld. Maar vorige week heb ik vanwege het regenachtige weer ook al niet gelopen, dus ik sta te popelen om weer te gaan. Ik kleed me extra dik aan, en regenbroek, muts en handschoenen gaan in de tas. Als ik thuis vertrek is de lucht gitzwart en al snel valt er regen en hagel.

Kromme Elleboog

Eenmaal bij het startpunt aangekomen (Oostwold) is het gelukkig weer droog en komt de zon zelfs tevoorschijn. Ik loop het dorp uit en kom al snel in een natuurgebied, de Kromme Elleboog. Het is een van de vele gebieden in Groningen die getroffen zijn door essentaksterfte. Maar ondanks de overduidelijke schade die de essentaksterfte heeft aangericht is het nog steeds een aantrekkelijk bos om te wandelen. Hier staat ook de eerste stempelpost van de dag. Gelukkig is de fysieke stempel makkelijk te vinden, want de app loopt weer eens vast. Bij de stempelpost zijn ook twee andere pronkjewailers, die al helemaal uit Scheemda zijn komen lopen. Ook zij hebben behoorlijk wat problemen met de app.

Finsterwolde, met recht een pronkjewail

Ik hou de app voor gezien, en wandel verder met een printje van de route in de hand. Na een leuke wandeling door de Kromme Elleboog kom ik aan in Finsterwolde. Waar ik tot nu toe bij de meeste pronkjewails alleen een stempel kreeg, wordt de pronkjewail-gedachte in Finsterwolde oprecht omarmt. In het plaatselijke partycentrum krijg ik als dank voor een reactie in het gastenboek een pronkjewail keycord en een muntje voor een kop koffie bij een volgend bezoek. Een gezellig kletspraatje met de bijzonder hartelijke gastvrouw is een bonus. Daarna nog een bezoekje aan de kerk, waar paaseitjes en handgetekende schetsjes van de kerk klaarliggen voor de wandelaar.

De eindeloze loper

De laatste pronkjewail in Finsterwolde is de Golden Hand, een weefatelier. Een lachende postbode, die ik ondertussen als een keer of drie ben tegengekomen, wijst me de weg. In het weefatelier wordt gewerkt aan een ‘eindeloze loper’. Als tegenprestatie voor een stempel vraagt de eigenaresse iedere pronkjewailer twee regels te weven, met strookjes dekbed die ze in de kleuren van de Groningse vlag heeft geverfd. Daar draag ik natuurlijk graag aan bij.

Van Modderland tot Hongerige wolf

Het is vandaag een etappe met veel bijzondere namen, na Kromme Elleboog volgen Modderland, Ganzendijk en Hongerige Wolf. Allemaal plaatsen waar ik nog niet eerder geweest ben. Ik ben vooral nieuwsgierig naar Ganzendijk, maar wel met enige vrees. Een aantal jaren geleden was Ganzendijk namelijk volop in het nieuws. De gemeente en de woningbouwvereniging vonden de verpaupering van het gehucht toen zo ernstig dat de sloop van alle aanwezig huurwoningen werd overwogen. Maar na felle protesten van de bewoners is het gehucht destijds niet van de kaart geveegd, maar juist opgeknapt.

Ganzendijk

De eerste aanblik van het dorp is positief, met een molen en een chique huis ziet Ganzendijk eruit als een pittoresk plaatsje. Maar een stukje verderop blijkt dat dit slechts één kant van de medaille is. Op enige afstand van de koopwoningen, voelt de beruchte sociale huurwijk bijna als een geheel ander dorp. Hoewel het uitzicht er mooi is maken veel huizen nog steeds geen bijzonder verzorgde indruk.

Na Hongerige Wolf, een kunstzinnig dorp, gaat de route verder langs een kanaal. De weg houdt hier op en er is nauwelijks een pad te herkennen, slechts een spoor door het hoge gras. Fijn voor de afwisseling, na de vele kilometers asfalt.

Hamer en Sikkel

Eenmaal terug op de weg volgt weer een echt Gronings stuk lange rechte weg tussen de akkers door. Aan de Hamer en Sikkelweg staat geen enkele bebouwing. Hier is alleen veld en lucht, oneindig veel lucht. Donkere wolken trekken over, maar het waait zo hard dat ze voorbij trekken zonder dat er een druppel valt. En ik prijs me extra gelukkig, want voor de verandering heb ik ook nog eens wind mee.

Nieuw-Beerta

De volgende bestemming is Nieuw-Beerta, alweer een prachtig dorp. De plaatselijk kerk is een plaatje (en een pronkjewail) en ik kijk mijn ogen uit naar de geweldig villa’s en boerderijen.

Bad Nieuweschans

De laatste kilometers naar Bad Nieuwschans volgen. Steeds weer duikt een kapitale villa of boerderij op. In Nieuwschans heb ik nog net even tijd om een kop koffie te halen in de oude locomotiefloods, een imposant gebouw waar sinds kort allerlei bedrijfjes gevestigd zijn die producten maken die iets te maken hebben met de graanrepubliek (een bakker, een pastamaker, een destilleerderij). Als pronkjewailer krijg ik als dank voor mijn bezoek een stukje Groningse koek mee. In het zonnetje wacht ik op de trein. Regenbroek en handschoenen blijven ongebruikt in de tas.