Het Pronkjewailpad is weer open! De noordroute en de zuidroute lopen door het prachtige Groninger land waaronder verschillende natuurgebieden van Staatsbosbeheer. Collega Chantal de Jonge loopt dit jaar de zuidroute. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. De 2e etappe gaat van Harkstede naar Slochteren.

Het is toch echt voorjaar, maar vandaag is het KOUD! Er staat een straffe noordoosterwind, en er is kans op sneeuw en hagel. De etappe van vandaag is gelukkig niet al te lang, en ik heb gezelschap van mijn vader.
De wilgen en het bos langs het fietspad waarmee we Harkstede verlaten bieden nog enige beschutting, maar eenmaal terug op de weg lopen we vol in de wind. Het eerste zicht op het moeras en rietland biedt een voorproefje op de rest van de route, die vandaag voor een groot deel langs en door het ‘t Roegwold loopt.

Rust

Na een kilometer of vijf komen we bij de eerste pronkjewail van de dag; Rustpunt Schaaphok. Schaaphok is de naam van het gehucht waar we ons bevinden, en zegt gelukkig niks over het rustpunt, dat in dit geval een heerlijk beschut plekje in iemands achtertuin is. Het is hier aan het Slochterdiep goed toeven in het zonnetje en uit de wind.

’t Roegwold – Ae’s Woudbloem

We lopen verder richting ‘t Roegwold. Daar is dan eindelijk het eerste stuk onverhard pad van de route. Bij een gebied dat ‘wold’  genoemd wordt denk ik aan bos, maar we treffen hier een open moeraslandschap dat zich het beste laat omschrijven met enkele van de clichés die vaak gebruikt worden om het Groningse landschap te omschrijven: rust en ruimte, eindeloze vergezichten en dramatische luchten. De enige mensen die we hier zien zijn twee andere pronkjewailers. Helaas is de stempel van deze pronkjewail, die volgens de app onder een bankje verstopt zou zijn, niet te vinden. Dan maar digitaal stempelen (met de pronkjewail app), en een mooie foto maken.

Sciencefiction en oude molens

Er volgt een stuk door agrarisch gebied. De boeren hebben voorjaarskriebels en laten zich niet afschrikken door het slechte weer. Overal wordt het land bewerkt. In de verte zien we iets dat we niet kunnen plaatsen. Wanneer we dichterbij komen blijken het de hier alom vertegenwoordigde, futuristisch uitziende installaties van de NAM te zijn.

Ze staan in schril contrast met de volgende pronkjewails van de route.  Molen de Ruiten, Molen de Groote Polder en de Meneersmolen (of Lutje Meulen) hebben nog geen stempel, maar vormen toch een mooie afwisseling op dit verder wat minder boeiende deel van de route.

Eindpunt: Freylemaborg in Slochteren

Na de Lutje Meulen draaien we af het bos in, en zien in de verte al de Fraeylemaborg, ons eindpunt voor vandaag. In het bijbehorende restaurant ‘De Boerderij ‘ warmen we even op voordat we met de bus terug naar huis gaan.  Als we op de bus staan te wachten begint het licht te sneeuwen.