`Boswachter, wil je eens in je boekje opzoeken wat voor beestje dit is?” enthousiast komt het meisje met twee vriendinnen in haar kielzog aangerend met haar ‘vangst’ in een loeppotje. Een uurtje daarvoor keek ze nog vol afgrijzen naar een druk bewegende kever die ik over mijn hand liet lopen.

Wat was er gebeurd dat deze ommezwaai teweeg had gebracht? Ik denk dat het ‘verwondering’ was. Ze had iets gezien waar ze voordien geen oog voor had gehad. Misschien was haar geleerd dat kriebelbeestjes ‘vies’ en ‘eng’ zijn, misschien was ze een keer ‘geprikt’ door een insect, wie zal het zeggen? Maar nu was haar afkeer veranderd in een verzamelwoede waarbij ze, met haar vriendinnen van de ene verbazing in de andere viel van zoveel onbekend moois.  

Ik was eens op pad met een groepje scholieren van een middelbare school. Onderweg leerde ik ze een paar gemakkelijk herkenbare vogelgeluiden, waaronder de tjiftjaf, die voortdurend zijn eigen naam roept: “tjiftjaftjiftjaftjiftjiftjaf”. De pubers deden hun uiterste best elk spoor van interesse of enthousiasme zorgvuldig voor mij en voor elkaar verborgen te houden. Maar een tijdje later trof ik één van de jongens alleen. “Er zijn óveral tjiftjaffen!” zei hij, “thuis, bij school en ook bij mijn oma!” Die waren er natuurlijk altijd al, maar nu hóórde hij ze.

Misschien worden ze later ouders die hun kinderen van jongs af oog voor de natuur bijbrengen, misschien worden ze later bestuurder die over het lot van een natuurgebied moet beslissen. Oog krijgen voor de natuur is belangrijk, in alle gevallen. Want wat je niet ziet (of hoort) doet er niet toe……

Het is een van de dingen in het werk van boswachter die ik het liefst doe: vertellen over de natuur, over de natuurgebieden. In klaslokalen op scholen, of liever nog: met de hele klas naar buiten, in zaaltjes met een ‘praatje bij een plaatje’ of liever nog; mee op excursie.

Vertellen over de natuur, over de grote en kleine wonderen, over de waarde, de schoonheid, de wreedheid, de kwetsbaarheid, de bedreigingen ….. En het is belangrijk want het gaat op veel vlakken niet goed met ‘de natuur’.  Wat er wel goed gaat laten we graag zien. Aan jong en oud.

Op pad met een boswachter of natuurgids kan natuurlijk het hele jaar en er is in elk seizoen van alles te zien en te beleven maar een wandeling in een aangenaam zonnetje is natuurlijk het mooist! Ik verheug me daarom op een nieuw seizoen en nodig iedereen uit de natuur in te gaan. Met of zonder gids maar met de ogen en oren wijd open!

Boswachter Jaap Kloosterhuis