Morgen is het weer zover.  Tientallen zwetende, sterke spierbundels slepen dan zware boomstammen uit het bos. Ik heb het dan niet over de sterkste mannen, maar over stoere paarden. Van groot tot klein, allen even hard aan het werk. Een geweldig gezicht.

Voor de 8e keer organiseert Staatsbosbeheer samen met de leden van Stichting Werkend Trekpaard de ‘dag van de trekpaarden’. Helaas is de stichting dit jaar opgeheven, maar de leden zijn zo enthousiast over het evenement, dat ze dit jaar graag weer deel nemen, maar nu onder de vlag van Staatsbosbeheer.

Een aantal weken voor het evenement, zorgen wij er voor dat bomen worden omgezaagd in het bos. Vroeger gebeurde dat gewoon waar de paarden bij stonden. Bomen werden omgezaagd en direct versleept naar een open plek. Machines hadden ze toen nog niet. Het paard herkende de geluiden en was gedreven in zijn werk. Maar gezien de meeste (trek)paarden tegenwoordig weinig ervaring hebben in het werken in het bos, is het risico te groot om bomen ter plekke om te zagen. De paarden zouden kunnen schrikken en misschien op hol slaan. Wat we natuurlijk niet willen met al het publiek in de buurt. Het slepen van de bomen is voor de paarden vaak al spannend genoeg en kost veel energie. Zowel lichamelijk als geestelijk. De paarden zijn afhankelijk van hun menner, die ze door het bos moet loodsen. Dat vraagt alertheid en inspanning van het paard. Hij moet zich niet richten op zijn omgeving, maar focussen en vertrouwen op zijn menner.

Ook voor de menner is het zwaar werken. Hij moet alert zijn op waar hij zijn paard laat lopen. Stobben zijn gevaarlijk om over te struikelen, ook voor hem zelf. Er lopen meer paarden in het bos, die hij moet zien te ontwijken. Hij moet er voor zorgen dat een stam niet blijft steken achter een boom, want mocht dit wel gebeuren, dan rol je die boom niet maar zo even opzij.

Een bijzondere relatie tussen de menner en zijn paard. Prachtig om te zien en jaloers van te worden, zo erg zelfs om misschien zelf maar eens te gaan mennen. Paardrijden kan ik al jaren, maar mennen heb ik nooit geleerd. Nu zie ik mezelf ook niet direct achter een groot Belgische trekpaard staan. Het probleem doet zich dan namelijk voor, gezien mijn lengte, dat ik niet over het paard heen kan kijken. Al zou ik natuurlijk tussen de benen van het paard door kunnen kijken, om mijn route te bepalen. Een Shetlander zou daarentegen wel een geschikt trekpaard voor mij zijn. Het zal je zelfs verbazen hoe krachtig, maar vooral hoe dapper het kleine paardje nog is. Vele malen wendbaarder dan zijn grote Belgische collega. Maar iets minder sterk.

Niet alleen de paarden en hun menners zijn morgen aanwezig. Laten er nu ook stoere mannen rondlopen die hun kunsten tonen. Zo is er een smid, die met zijn gespierde armen heet staal weet te vervormen naar een mooi stukje kunstwerk. Een woodcarver kan met een heftige motorkettingzaag bijzondere beelden maken van hout. Er zijn mannen die met niets, precies weten hoe ze moeten overleven in de natuur. Een mobiele-zagerij wordt bestuurd door een sterke man, die zo maar even een aantal stammen tot planken zaagt. En vergeet vooral niet de stoere dames, die ook hun mannetje staan.

Alle vrouwen kunnen hun ei dus wel kwijt morgen, maar neem ook vooral jullie mannen mee, want die zullen zeker ook onder de indruk zijn. Daarbij zijn er verschillende activiteiten voor de kinderen. Een gezellige dag voor iedereen!

Tot morgen en mocht je wegens omstandigheden er niet bij kunnen zijn luister dan vooral Radio Noord tussen half twaalf en half twee of kijk naar de uitzending van expeditie Grunnen van RTV Noord!

Meer informatie vind je op de website van Staatsbosbeheer.

Boswachter Anneke