Terwijl ik naar buiten kijk, daalt een miezerregen neer op onze bedrijfstuin en de groene weilanden rondom ons beheerkantoor in Jubbega. Binnen hangt nog de warmte van vorige week, maar daar is buiten weinig meer van te merken. Met 17 graden op de thermometer en een kille noordenbries voelt het kil aan. De junikoelte is ingetreden en dat zal de komende dagen nog wel zo blijven, zo is de verwachting. Weerkundig gezien is deze koele fase in juni vrij gebruikelijk. Rond half juni is er vaak sprake van een dip in het weer. Een noord- tot noordwestenwind voert veel bewolking van zee aan en deze situatie kan zich dagenlang handhaven. In de volksmond staat deze fase bekend als de ‘Schapenscheerderskou’, refererend aan de periode waarin traditioneel de schapen werden geschoren. Hiermee voorkwam men dat de kale schaapshuid bloot kwam te staan aan de felle junizon.

Deze Schapenscheerderskou heeft gelijk effect op het leven in onze tuin. De grassen en margrieten in de wilde bloemenweide staan er wat verloren bij en hangen topzwaar van de regendruppels en de boerenzwaluwen die vorige week op het dak met z’n vijven naast elkaar zaten te kwetteren, lijken te zijn verdwenen. Meest opvallende afwezigen zijn echter de groene kikkers in onze vijver. Was het vorige week nog een luid gekwaak van tientallen herrieschoppers, nu is het opvallend stil. Geen enkel mannetje laat zich horen en ook blijft het geplons uit van springende kikkers als we langs de oever van de vijver lopen. Gunstige bijkomstigheid is dat we ons goed verstaanbaar maken tijdens vergaderingen, want tijdens een kikkerconcert moeten de ramen echt dicht. Maar na twee dagen stilte ga je deze herrieschoppers toch missen. Er gaat niks boven een stralende werkdag in juni met tientallen groene kikkers als achtergrondkoor!

Beheerder Henk-Jan van der Veen