Je zou het Almeerderhout de puber onder de grote bossen van Flevoland kunnen noemen. Het bos van ruim 50 jaar is nog relatief jong en nog volop in ontwikkeling. Dat gaat net als bij mensen met vallen en opstaan. Zo staat het bos op een vruchtbare bodem en kan het daardoor hard groeien. Maar soms zit het ook tegen, als ziektes zoals de essentaksterfte de kop op steken. Kortom, het kan in het Almeerderhout nog allerlei kanten uit. Van z’n ‘ouders’, Staatsbosbeheer en gemeente Almere, krijgt het eigenzinnige bos daarvoor volop ruimte, het stadsbos mag vernieuwende en ongewone (bos)paden inslaan.