Op 3 februari van afgelopen jaar stond er in deze weblog een verheugend stukje over de eerste (levende) das die in Flevoland op de foto was vastgelegd. Het blogje eindigde in de hoopvolle uitspraak dat het wel heel mooi zou zijn als dit solitaire mannetje ook een vrouwtje zou krijgen (en daarna natuurlijk ook een hoop dassenkindertjes). Ook al was de das niet alleen, hij had in de zandhoop waarin hij zijn burcht en tunnels had gegraven het gezelschap van een vos. Maar dat is natuurlijk toch net weer anders dan een eigen dassenvrouw.

 Collega Egbert van Wijhe had begin deze week weer die merkwaardige glimlach op zijn gezicht nadat hij weer eens polshoogte had genomen bij de dassenburcht. “Er is reuring in de burcht en het lijkt er echt van te gaan komen!” De aanwezigheid van nestmateriaal bij de ingangen en de graafactiviteiten rond de burcht doen vermoeden dat er toch echt een paartje dassen plannen aan het maken zijn voor een gezamenlijke toekomst. Wat zou het toch gaaf zijn wanneer er rond februari een compleet gezin in de burcht zou zitten. Een unicum voor Flevoland. Nog heel even afwachten dus en misschien laten de eventuele jongen zich in mei wel zien.

Volgens collega Andre Wels doet de das het eigenlijk niet zou goed in Flevoland vanwege de moeilijk begraafbare klei en het relatief hoge waterpeil, waardoor een gat in grond al snelle een vochtige bedoening wordt. Alleen op plekken waar wij mensen een zandbult boven op de klei aanbrengen ontstaat een mooie gelegenheid voor het bouwen van een burcht. Toch weer een mooi staaltje samenwerking tussen mens en dier.

We houden u natuurlijk weer graag op de hoogte van de ontwikkelingen binnen de burcht. Via onderstaand linkje kunt u nog even luisteren naar Egberts verhaal op Omroep Flevoland.

http://www.omroepflevoland.nl/nieuws/131387/zeewolde-dassenfamilie-maakt-burcht-in-bossen

Hopelijk volgt in dit voorjaar Deel 3 van het verhaal van de das!

Groet,
Boswachter Hans-Erik Kuypers