Alleen de echte die-hards gaan er nu, met de kouder worden nachten, op uit om een nachtje in de natuur door te brengen. En dat terwijl het bos en de Stille Kern er op hun mooist bij liggen. Verstilde herfstlandschappen met nevels die langzaam boven het water wegtrekken. Het moment om tijdens mijn weekeinddienst langs de plekken te gaan waar deze natuurliefhebbers hun kampement hebben opgeslagen en te horen hoe ze de nacht hebben doorgebracht.

Bij het groepskampeerterreintje aan de rand van Stille Kern kom ik, volgens afspraak, een groepje scouts tegen die klaar staan voor een mooie wandeling door het natuurgebied. Geen geklaag over kou, maar wel popelend om de voeten tijdens het wandelen weer warm te krijgen. Dus, na een korte introductie over het mooiste bosgebied van Nederland gaan we direct op pad. Weer fijn om een aantal 15- jarigen mee te nemen, die oprechte interesse hebben in de natuur. Dat biedt hoop voor de toekomst.

Dan nog even langs ons paalkampeerterrein De Campanula, waar op dat moment Erik uit Beekbergen een ontbijtje aan het voorbereiden is, met als ingrediënten in ieder geval één gevonden hazelnoot en wat meegebrachte groenten. Ook hij wil van geen kou weten. Maar hij beschikt dan ook over een megadikke slaapzak.

Erik wijst mij er op dat het gastenboekje in de “IJzeren Hein” inmiddels tot de kaft toe is vol geschreven en dat er nieuw boekje moet komen. Het laatste bericht heb ik hieronder integraal overgenomen.

Hallo! Hier waarschijnlijk het laatste maar ook het eerste bericht weer eens sinds een hele tijd van Anton en Luuk. We zijn voor het eerst weer eens alleen op de paalplek! We worden wel steeds vergezeld door een muis die heen en weer springt/rent (tekeningetje van een muis) Het boek is vol. Ik ga voor een nieuwe boek kijken. Beste mensen van dit boekje. Jullie schreven en brachten dit boekje op 31 december 2013. Het boekje leeft nog. 
Anton en Luuk

En dan ontdek ik op de binnenkant kaft nog een heel klein berichtje dat ik jullie ook niet wil onthouden (puur omdat het aandoenlijk is).

04-10-2015
Ik heb hier mijn allereerste nachtje ooit gekampeerd. Het was heel leuk, maar wel een beetje eng in het donkere bos. Sneeuwwitje en Roodkapje waren er niet. Maar wel een kampvuur en fietsopa en fietsoma.
Zahna (4) en Vincent (37)

Wat deze mensen betreft is het kampeerseizoen nog lang niet voorbij en lijkt het wel of ze naar de eerste sneeuw uitkijken. Daar kan ik me trouwens ook al ook erg op verheugen. (Ga dadelijk m’n langlaufski’s even checken). Maar eerst de herfst volop meemaken en genieten van de kleuren, de binnenkomende trekvogels en de in het wild voorkomende fietsopa’s en -oma’s.

Groet,
Boswachter Hans-Erik Kuypers