Donderdag, 2 oktober. Het gemeentehuis in Zeewolde is uitgestorven. Deze dag even geen paspoorten of vergunningen aanvragen. Een gesprek over sport en recreatie met de daarvoor verantwoordelijke ambtenaar is ook niet mogelijk. Dit is geen ontruimingsoefening. Nee, twee complete afdelingen zijn in het Horsterwold te vinden en zijn daar zeker niet over hun vakgebieden aanspreekbaar. Ze zijn te druk bezig met het vinden van eetbaar natuurvoedsel en proberen tevens vuur te maken met een firesteel en nat hooi.

De afdeling Samenleving is met Collega André Wels op pad om ondergedompeld te worden in de prehistorie bij “huize Horsterwold” en een safari door de Stille Kern met de Puur Zeewolde Ekokar.

De afdeling Ruimte durfde het aan om met de GPS op zoek te gaan naar de highlights van de Stille Kern. Er waren drie boswachters nodig om dit overlevingsuitje in goede banen te leiden. Boswachter Rob Koetsier, deed als GPS-specialist een mini-workshop ”way-points-invoeren” en Thijmen van Heerde (boswachter Almere) en ik probeerden onze teams tijdens de uitvoering van hun opdrachten iets over de natuur in de Stille Kern te vertellen.

Het zoeken naar eetbare planten en vruchten ging gesmeerd en overtrof het noodzakelijke aantal van 10 soorten. Toch gaaf dat er zoveel eetbaars te vinden is en dat je, mocht de nood aan de man zijn, zou kunnen overleven in het Horsterwold. (moet je overigens niet piepen over de smaak van lisdoddescheuten).
Vuur maken met een firesteel is ook weer zo’n terugkerend element, waarbij er bij enkele mannen direct een soort oerdrift los komt in de trant van: “Ik ga dit niet opgeven totdat ik hier een serieus vuur voor me heb branden”. En dan heb ik het nog niet eens over de noeste pogingen om een smeulend kooltje te produceren met een prehistorische vuurboog.
Dit onderdeel liep dan ook gigantisch uit.

Uiteindelijk moet je als team toch de Groenewoudse tocht over om de laatste opdracht te kunnen vervullen. Binnen een half uur een vlot bouwen, 100 meter peddelen en proberen droog te blijven. Er zijn altijd weer mensen die zonder schroom plaatsnemen op hun drijvende gevaarte, vol vertrouwen in de zeewaardigheid ervan. Anderen moeten even een drempeltje over om zich in het avontuur te storten, maar geven zich dan ook volledig over.

Uiteindelijk zijn beide afdelingen weer heelhuids (op wat gaatjes in de voetzolen na, door het blootsvoets lopen over gemaaid riet)  teruggekeerd naar hun startlocaties om vervolgens te gaan genieten van een welverdiende borrel en diner.

Ik kijk in ieder geval weer terug op een heerlijke dag in het veld en ik denk dat we weer een een aantal mensen enthousiast hebben kunnen krijgen voor alles wat de natuur in het Horsterwold te bieden heeft.

Boswachter Hans-Erik Kuypers