Het reserveringsysteem van de kampeerterreinen kon het ook allemaal niet meer bijbenen. Collega Anne Hofstra zat op zaterdagmorgen met computeruitdraaien te worstelen, maar wist nog wel een plaatsje te vinden voor dat ene gezinnetje dat op de valreep besloten had om midden in de natuur te kamperen. En ze waren niet de enigen.

De vier kampeerterreinen in Zuidelijk Flevoland  (en dan reken ik ons minipaalkampeerterreintje de Campanula gewoon serieus mee)  werden dit weekeinde overspoeld door tenten, caravans en campers in allerlei formaten. Heel Nederland heeft het natuurlijk kamperen ontdekt, zo lijkt het wel.

Maar wat me eigenlijk het meeste trof tijdens mijn rondrit langs de kampeerterreinen in Almere en Zeewolde, was dat er, ondanks deze topdrukte, overal een vredige rust heerste. Alsof je bij elk van de bijzondere plekken bij een soort hobbitheuvel, met echte hobbithuisjes, aankwam. Hier en daar steeg wat rook op vanaf een BBQ of een vuurplaats, en de aanwezige hobbits voerden vanuit hun luie stoelen gesprekken over het weer en andere belangrijke onderwerpen.

Met dit soort tropische temperaturen kun je je ook maar beter niet te veel opwinden. Gewoon loom onderuit zakken, een glaasje wijn in de hand en genieten van de mooie groene omgeving.

De Campanula, blijft iedere keer weer bijzonder. De mensen die het hebben weten te vinden zijn vaak ook doorgewinterde kampeerders. Het terrein biedt dan ook weinig comfort, maar des te meer natuurbeleving, die je op niet veel plekken in Nederland zo kan krijgen. De Stille Kern, met haar kudde konikspaarden, ligt op een steenworp afstand en een nacht op deze plek doorbrengen is echt een avontuur.

Bij de Kemphaan in Almere was het, ondanks een storing in de afvoer, ook de vredige rust die de sfeer bepaalde. Wat kinderen die met stokken in een slootje zitten poeren, een slapende man met een krant over zijn hoofd en natuurlijk de altijd nijvere kampeerkok, in de weer met een gasstelletje.

Franse of zelfs Spaanse omstandigheden waren het dit weekeinde.  Waarom dadelijk naar het zuiden trekken als we het hier allemaal in een mooie groene variant hebben. Wellicht een positieve kant van de klimaatsveranderingen. Ikzelf vond het overigens te warm en ga van de zomer naar het noorden.

Boswachter Hans-Erik Kuypers