De titel van deze blog maar even  in het Engels want in het Nederlands zou het nergens op lijken.
Vandaag, 7 juni, was weer zo’n dag waar je als boswachter enorm blij van wordt. Zo veel mensen die van het Horsterwold komen genieten en onvergetelijke ervaringen opdoen.
Om 10:00 uur de start van de derde editie van de Zeewolde Survival Challenge. Een machtig vermoeiend hindernissen-parcours door Zeewolde en het Horsterwold. Petje af voor Marcel Noordegraaf, Joey de Graaf  en Johanna Potkamp die de regie van dit event weer onvermoeibaar en belangeloos op zich hebben genomen.

Mocht u zich vandaag hebben afgevraagd waar het Nederlandse leger te vinden is, dan had u alleen maar even naar KaapFlevo in Zeewolde hoeven rijden. Op het strand stonden twee enorme tanks met hun lopen fier omhoog (had overigens niets met Normandië te maken). Het start-spandoek hing strak gespannen tussen de vuurmonden, het startschot was overigens gewoon een toetertje.
Marcel wist me te vertellen dat er 600 deelnemers waren ingeschreven, die vervolgens in kleine groepjes,  verdeeld over de hele dag zouden starten. En wat een weer! Dan wil je als deelnemer ook gewoon te water. Hetgeen ook direct na de start van de survivors werd verwacht.

De opbrengst van het event komt geheel ten goede aan Stichting Spieren voor Spieren. Een reden te meer om je extra in te spannen.
Om 15:00 uur was het sprookjestijd! Het speelbos De Zevensprong was vanmiddag het podium voor prinsen, prinsessen en natuurlijk ook een paar piraten. Rotary Zeewolde heeft dit deel van het Horsterwold weer omgetoverd tot een bos waar een sprookje tot leven is gekomen.
Doorgaans zeer serieuze Zeewoldenaren speelden hun rol  als koning, doornroosje of tovenaar vol overgave. Langs de route door het speelbos kwamen de kinderen deze wonderlijke verhalenvertellende figuren tegen. Prachtig om te zien hoe groot ogen kunnen worden en hoe monden spontaan open kunnen vallen. Mireille van Orden heeft als Zeewoldse kinderboekenschrijfster al weer voor het vierde jaar een tot de verbeelding sprekend, op maat gemaakt verhaal weten te verzinnen.
Dit jaar was er eindelijk weer eens een “maaltijd” na afloop. De geur van poffertjes bracht de prinsen en prinsessen als vanzelf naar de uitgang.
Ik hoop (en weet ook eigenlijk wel) dat dit soort ervaringen nog lang in de herinnering zullen blijven van deze toekomstige volwassenen. En de Efteling is niet half zo leuk en meer dan dubbel zo ver.

Dit moest ik even kwijt over vandaag.
Oh ja nog één ding. Ergens anders in het bos, om precies te zijn bij de Laakse Slenk in het Hulksesteinse bos was Leerling Tim met een groepje kinderen op avontuur. Weer eens een andere, maar geweldige invulling voor een verjaardagsfeestje. Struinen, klimmen,  vuurtje maken, rivieren oversteken (en natuurlijk toch natte kleren krijgen) en hard “We gaan op berenjacht en wij zijn niet bang” zingen.

Morgen is weer een dag.

Boswachter Hans-Erik Kuypers