De langste nacht ligt alweer achter ons. We gaan dus weer richting zomer. Alleen al dat vooruitzicht geeft me een plezierig gevoel. Het duurt dan nog wel even voordat we de merel weer horen zingen en we met korte broek op pad kunnen. Maar toch. We weten in ieder geval dat de zon weer aan kracht wint en het de goede kant op gaat. Voor ons zo vanzelfsprekend. Zon doet leven!

Voor onze vroege voorouders was dat wel even wat anders. Het ontbrak hun aan de kennis van de natuurwetenschappen die ons nu zoveel “verlichting” geeft. Stel je voor: ieder jaar maar weer afwachten of de dagen wel of niet gaan lengen. Dat is nog eens stress. Zo geloofden de Germanen in Boomgeesten. Deze geesten hadden bijzondere krachten en zorgden voor een vruchtbaar leven. Om deze geesten gunstig te stemmen werden bomen versiert. De altijd groen blijvende boom, de den had dan ook een speciale betekenis. Met de Joel kaars vereerde men in die dagen de geboorte van de zon. De kaars moest de zon aanmoedigen de aarde te verwarmen.  Zo ontstond later de kerstboom met zijn lichtjes. Het feest van het licht! Ja, waar zouden we zijn zonder het licht, de zon. Wat staan we eigenlijk nog dicht bij de natuur, realiseer ik me nu ook weer.

Een mooie gedachte zo rond de kerst. Het feest van het licht. Het licht van de zon, de levensbrenger maar ook het licht in de betekenis om ervoor elkaar te zijn.

Fijne Feestdagen,

Boswachter Corné Joziasse.